25 marca obchodzimy święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, a w Raciborzu również 90. rocznicę poświęcenia domu zakonnego, któremu nadano nazwę Annuntiata i założono w nim klasztor Zgromadzenia Misyjnego Śłużebnic Ducha Świętego.
Dzień Zwiastowania Pańskiego należy do największych świąt w Kościele Katolickim. Obchodzimy go na pamiątkę wydarzenia które zapoczątkowało życie Jezusa Chrystusa. Oto Anioł Gabriel zjawił się przed Maryją aby zwiastować Jej, iż za sprawą Ducha Świętego poczęła syna którego powije za 9 miesięcy. Będzie on synem Bożym. W 1998 roku Jan Paweł II ustanowił w to święto również Dzień Świętości Życia Ludzkiego, od poczęcia do naturalnej śmierci. Katolików obowiązuje w tym dniu udział we Mszy św. W Polsce jest to święto zniesione przez rządy komunistyczne. Niemcy mają dzień wolny od pracy.
Kiedy w 1921 roku siostry ze Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego z prowincji austriackiej zakupiły w Raciborzu duży budynek po restauracji o nazwie „Edelweis” czyli Szarotka, jego poświęcenia dokonano właśnie 25 marca w święto Zwiastowania Pańskiego. Nadano mu nazwę „Annuntiata” , co wiąże się z tajemnicą Bożą. Z biegiem lat klasztor rozbudowano. Przybywało kandydatek na zakonnice nie tylko z terenu Polski. Na miejscu założono przedszkole i szkołę katolicką. W 1940 roku klasztor został udostępniony przesiedleńcom, jeńcom i rannym a w części urządzono szpital porodowy. W połowie lutego 1945 roku , podczas walk o Racibórz siostry musiały opuścić klasztor i udać się do Głubczyc, Miasto zostało przez sowietów zbombardowane i wypalone ale klasztor ocalał . Po opuszczeniu go przez żołnierzy radzieckich siostry wróciły do swego domu. Stał się on dla Zgromadzenia Misyjnego Sióstr Służebnic Ducha Świętego ośrodkiem formacyjnym z postulatem i nowicjatem.Klasztor został w ciągu lat rozbudowany. Przybywało powołań Coraz więcej sióstr po ślubach wieczystych i opanowaniu języków obcych zaczęło wyjeżdżać do placówek misyjnych do krajów na całym świecie .
Obecnie 56 sióstr wypełnia swoje posłannictwo w 19 krajach Ameryki, Afryki Oceanii i Azji. 22 siostry pracują na terenie Europy Zachodniej a 13 na Ukrainie i 4 w Rosji. Zajmują się tam ewangelizacją, katechizacją, opieką medyczną, działalnością gospodarczą, a czasem i zakładaniem nowych placówek misyjnych. Siostry pozostające w kraju również prowadzą w przedszkolach i szkołach katechizację, opiekują się ludźmi opuszczonymi, samotnymi i obłożnie chorymi. Na miejscu w klasztorze wypieka się hostie dla parafii, wyszywa sztandary i szaty liturgiczne, prowadzi jadłodajnię dla ponad 300 ludzi biednych, a naprzeciw klasztoru funkcjonuje Dom dla Dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia i pomocy. Organizowane są również rekolekcje, dni skupienia , nocne czuwania a także okolicznościowe spotkania grup i stowarzyszeń katolickich. W klasztorze Annuntiata znajduje się też siedziba prowincji polskiej zgromadzenia. które posiada również nowszy dom zakonny z nowicjatem w Sulejówku pod Warszawą.
Klasztor Annuntiata spełnia ważne funkcje dla społeczeństwa ziemi raciborskiej. Jest jego chlubną wizytówką na wszystkich kontynentach świata. Uroczystości jubileuszowe odbędą się w sobotę 26 marca podczas Eucharystii o godz. 11.00 w kaplicy klasztornej.
/K.N./
Środowisko, jakość życia, ekologia
Serdecznie gratuluję Czcigodnym Siostrom Misjonarkom pięknego Jubileuszu. Wspaniale, że Klasztor Annuntiata Waszego Zgromadzenia jest w Racibozu. To dla miasta i jego mieszkańców powód do dumy i satysfakcji.
Piekna historia Zgromadzenia, niezwykłe dzieła jakie czynią Siostry są perłami Raciborza. Do Annuntiaty idzie się jak do własnego Domu. Gościnność Sióstr, zawsze miły uśmiech i radość udzielają się wszystim odwiedzającym.
Jest to doprawdy miejsce niezwykłe, święte. Piękna kaplica, gdzie tyle jest składanych próśb i zawierzeń.
Wiele Czcigodnych Sióstr niesie za sobą ogromny bagaż doświadczeń i dokonań przez długie lata swej pracy na misjach w tak wielu krajach. Często nie potrafimy nawet docenić znaczenia i roli takiego miejsca. Wszak tu uczą się i doskonalą Siostry Zakonne, które wybrały misyjną drogę swojego powolania. Z pewnością na zawsze pozostanie w ich, mam nadzieję, że życzliwej pamięci pobyt w naszym mieście w tym szczegółnym okresie młodego formacyjnego życia.
Często moich gości, nieraz całe wycieczki prowadzę do Klasztoru. Miałem już kilkakrotnie okazję pokazywać to miejsce uczestnikom regionalnych, krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Każdy był pod ogromnym wrażeniem dokonań i dzieła jakie staje się za sprawą ogromnej pracy Sióstr. Charakterystyczne jest otwarcie tej aktywności na miasto. Życzmy więc naszemu Klasztorowi wiele łask Bożych, zdrowia i sił dla Sióstr, wielkiej radości i satysfakcji z pracy, licznych pięknych powołań, życzliwości i sympatii od ludzi. Prośmy też Czcigodne Siostry Misjonarki, aby były dobrymi ambasadorami naszego Raciborza w krajach na różnych kontynentach, wszędzie tam gdzie miłość do Boga i ludzi każe Im wypełniać misyjne powołanie. SZCZĘŚĆ WAM BOŻE !
Na uroczystości jubileuszowej zabrakło przedstawicieli władz miasta i powiatu.
A siostry prowadzą tak pożyteczną działalność dla społeczeństwa ziemi raciborskiej. Wstyd.