O jakość kształcenia dbano na uczelniach wyższych od początków ich istnienia. Na przestrzeni lat różnie rozkładano akcenty, ale zawsze troszczono się o dobrze i wszechstronnie wykształconego absolwenta.
Do pewnego sformalizowania procesu zapewniania jakości kształcenia zmuszają nas zarówno uwarunkowania wewnętrznych systemów zarządzania szkołą wyższą, jak i presja otoczenia stanowiąca czynniki zewnętrzne. Do tych pierwszych możemy zaliczyć dynamiczny rozwój uczelni, wymuszający stworzenie odpowiednich procedur działania w celu zapanowania nad procesem kształcenia. Wzrost liczby studentów i pracowników, rozległość infrastruktury uczelni, zwiększenie oferty dydaktycznej oraz uelastycznienia systemu nauczania mogą zakłócić funkcjonowanie procesu dydaktycznego. Dlatego też niezbędnym jest rozpoznanie stanu aktualnego wszystkich elementów mających wpływ na jakość kształcenia oraz opracowanie konkretnych procedur umożliwiających nie tylko monitoring tego procesu, ale także system zapewniający prawidłowy jego przebieg. System zarządzania jakością, stworzony przede wszystkim dla społeczności akademickiej, ma pełnić rolę pomocniczą w podnoszeniu jej kwalifikacji zawodowych oraz w opracowaniu wzajemnych relacji pomiędzy studentami i wykładowcami. Funkcjonowanie takiego systemu zmusza do wymiany opinii oraz stanowi inspirację do samodoskonalenia i autorefleksji. Wewnętrzny system pomoże określić skuteczność metod mających na celu utrzymanie standardów kształcenia. Dzisiejszy student musi zdobyć w uczelni nie tylko wiedzę teoretyczną, ale także praktyczne umiejętności. Konieczność dostosowania do przekształcającego się ustawicznie świata zewnętrznego oraz zmieniających się oczekiwań pracodawców będzie wymagała od niego ogromnego wysiłku. Trudno na dzień dzisiejszy przewidzieć, jaka będzie koniunktura rynkowa za kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat. Można założyć,że absolwent uczelni wyższej będzie zmuszony do wielokrotnej zmiany charakteru pracy, stanowiska, a nawet i zmiany zawodu. Dlatego też bardzo ważne jest uświadomienie nauczającym, że nie kształcą studenta na wczoraj, nie na dziś, ale na jutro w perspektywie całej jego kariery zawodowej. Programy studiów, zatem muszą być elastyczne, powinny przewidywać zajęcia nastawione na kształtowanie świadomości studenta, jego osobowości, a także umiejętności sprawnego rozwiązywania problemów, jakie napotyka na swojej drodze, nie tylko zawodowej. Przede wszystkim Szkoła Wyższa powinna nauczyć samokształcenia, które jest podstawowym warunkiem dostosowania swoich umiejętności do aktualnych potrzeb rynku pracy. Obecny system szkolnictwa wyższego potwierdza konieczność podejmowania wszelkiego rodzaju zabiegów mających na celu ustawiczne podnoszenie jakości kształcenia.
W dobie rosnącej konkurencji wolnorynkowej, która nie omija także sfery edukacji oraz w obliczu niżu demograficznego, władze Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu dostrzegły potrzebę intensyfikacji działań projakościowych, oraz konieczność ich upowszechnienia. Wewnętrzny system zapewniania jakości jest systemem żywym, mającym reagować na potrzeby studentów, pracowników akademickich, rynku pracy i pracodawców. System badań ankietowych stanowi integralną część systemu zapewnienia i doskonalenia jakości kształcenia w PWSZ. Pierwsze ankiety pojawiły się w roku akademickim 2004/2005. Badania ankietowe prowadzone są z poszanowaniem zasad etyki badań społecznych, a w szczególności dobrowolności, anonimowości, poufności oraz jawności wyników. Obejmują: studencką opinię o zajęciach dydaktycznych, opinie o usługach pracowników administracji dokonywaną przez studentów i wykładowców, opinie absolwentów o programie nauczania i kadrze nauczającej. Zgodnie z procedurą obowiązującą w PWSZ w Raciborzu, przeprowadzono ankiety dotyczące oceny poziomu dydaktycznego prowadzonych zajęć oraz oceny pracy pracowników administracji w ubiegłym roku akademickim. Ankiety dotyczące oceny poziomu dydaktycznego prowadzenia zajęć na studiach stacjonarnych wypełniło w sumie 1002 studentów, w na niestacjonarnych 162 studentów III roku. Ankieta zawierała 14 pytań. W rozbiciu na instytuty, dane przedstawiają się następująco: ISE – 341 w tym 57 studentów studiów niestacjonarnych (N); ISS 131 w tym 22 N; IKF – 285 – w tym 51 N; ITiM – 94 w tym 10 N; IN – 263 w tym 22 N; IS – 54.
Podane wyniki w tabeli dotyczą oceny poziomu dydaktycznego prowadzenia zajęć na danych kierunkach. Ocenie podlegają wykładowcy, którzy w danym semestrze ukończyli przedmiot. Tak, więc ankietowani studenci ocenili poziom prowadzenia zajęć w stopniu bardzo wysokim i wysokim. Ankiety dotyczące oceny pracy pracowników administracji wypełniło w sumie 924 studentów, w tym 198 studentów III roku studiów niestacjonarnych. Ankieta zawierała 6 pytań. W rozbiciu na Instytuty, dane przedstawiają się następująco: ISE – 309 w tym 52 studentów niestacjonarnych (N); ISS – 186 w tym 44 N; IKF – 185 – w tym 47 N; ITiM – 79 w tym 11 N; IN – 228 w tym 28 N; IS – 47. Tok studiów, biblioteka i dział praktyk to działy, które podlegały najczęściej ocenie studentów i tak tok studiów oceniło 854 studentów, pracę biblioteki 640 studentów, dział praktyk 504. Pozostałe działy występujące w ankiecie ocenione zostały przez niespełna 10 – 20 % ankietowanych.
Ponad 70 % ankietowanych studentów oceniło pracę administracji bardzo wysoko i wysoko, jedynie co dwudziesty student wyraża zdecydowanie niezadowolenie z pracy administracji. Najwyższe oceny otrzymali pracownicy za wiedzę merytoryczną oraz kulturę osobistą, równie wysokie oceny postawiono za rzeczowość informacji. Najniżej oceniona została życzliwość i chęć udzielenia pomocy. Studentów PR i Filologii nie zadawala dostępność do toku studiów, co drugi ankietowany student Instytutu Neofilologii i większość studentów z kierunku PR zwracają uwagę na ten problem.
Artykuł zaczerpnięto z Eunomii.
Czytaj również:
– inne artykuły zaczerpnięte z Eunomii
– inne artykuły związane z PWSZ
Środowisko, jakość życia, ekologia
