Krótka historia telefonii komórkowej

W 1995 odsetek użytkowników telefonii komórkowej wynosił 0,2% w Polsce (zapisanych w jedynej wówczas sieci 1G – Centertel), 5,87% w ówczesnej Unii Europejskiej oraz… 33% w Szwecji. Już 5 lat później własny  telefon komórkowy posiadało 63,40% mieszkańców UE oraz 17,46% Polaków (w tym autor). Okres ten umiejscowił telefony komórkowe (obok komputerów i internetu) w czołówce najszybciej rozwijających się technologii świata.

Sieć komórkowa polegała wówczas na tzw. 1G oraz 2G czyli łączach pierwszej (analogowej) oraz drugiej (cyfrowej) bezprzewodowej sieci telefonicznej. Górną granicą wypracowanych rozwiązań był przesył maksymalnie 64 kilobitów na sekundę zaś świat ogarnął szał na modele Nokia 5110 (pierwszy telefon z wymienialną obudową) oraz 3210 (pierwszy telefon z rozsuwaną klapką). Nic zatem dziwnego, że już w 2000 roku własny telefon komórkowy posiadało prawie 80% mieszkańców Skandynawii.
Pierwsze telefony trzeciej generacji (sieć 3G) pojawiły się Japonii pod koniec 2001 roku.
Nowe technologie umożliwiły wówczas na pierwszą synchronizacje telefonu komórkowego z odtwarzaczem mp3 (Samsung M188) oraz na zastosowanie kolorowej matrycy wyświetlacza (Nokia 8250). Stąd był tylko krok do zintegrowania wybranych komórek z aparatem fotograficznym co przy prędkości „trzeciej generacji” umożliwia na bezpośrednią transmisje obrazu (np. twarzy rozmówcy). W roku 2004 na rynek wprowadzono  pierwsze supercieńkie telefony Razor (Motorola v3), a w roku 2008 przełomu po raz kolejny dokonała Nokia (model 5800 – pierwszy, całkowicie dotykowy telefon komórkowy).

 

 

                     różne modele telefonów komórkowych z początku XXI wieku; źródło: wikipedia

 

 

Kolejny skok jakości wiąże się z zapowiadaną na 2010 rok technologia 4G, która powinna umożliwić nam oszałamiającą prędkość 100 Mbit/s (megabitów na sekundę) transmisji. Prędkość ta wystarczy na bieżącą transmisje filmu jakości HDTV między dwoma wybranymi punktami kuli ziemskiej.
Czym jeszcze zaskoczą nas następne lata? W sierpniu 2008 roku w Internecie pojawiła się reklama supernowoczesnej komórki Pomegranate. Wyprodukowany w Nowej Szkocji telefon łączył ze sobą projektor wideo, translator głosu, harmonijkę, ekspres do kawy oraz elektryczną golarkę. W krótkim czasie ofiarą reklamy padł co najmniej milion użytkowników, w sporej części nieświadomych że fikcyjny model służył jedynie rozreklamowaniu jednej z kanadyjskich prowincji. Niedaleko pada „granatowiec” od jabłoni skoro niedawno na rynku pojawiły się telefony oferujące przynajmniej pierwszą z wymienionych funkcji (Samsung i7400 i Nokia N70).