Każdy człowiek ma prawo do dostępu do wysokiej jakości usług zdrowotnych, edukacji i informacji, a także m.in. do czystego powietrza, wysokiej jakości mieszkań czy wolności od dyskryminacji.
7 kwietnia obchodzony jest Światowy Dzień Zdrowia. Święto zostało ustanowione, aby uczcić rocznicę powstania Światowej Organizacji Zdrowia 7 kwietnia 1948 r. Polska jest krajem członkowskim WHO od samego początku jej istnienia. Biuro Światowej Organizacji Zdrowia w Polsce funkcjonuje od 1992 r. i ma swoją siedzibę w Warszawie.
Na okoliczność obchodów Światowego Dnia Zdrowia każdego roku określany jest temat przewodni z zakresu zdrowia publicznego, który wymaga szczególnej uwagi. W 2024 r. hasło brzmi „Moje zdrowie, moje prawo”. Przypomina ono o tym, że każdy człowiek ma prawo do dostępu do wysokiej jakości usług zdrowotnych, edukacji i informacji, a także bezpiecznej wody pitnej, czystego powietrza, dobrego odżywiania, wysokiej jakości mieszkań, godnych warunków pracy i środowiska oraz wolności od dyskryminacji.
Zdrowie jest podstawowym prawem każdego człowieka. Zdrowie jako prawo człowieka zostało uznane w Konstytucji WHO (1948), Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948) oraz wielu międzynarodowych i regionalnych traktatach dotyczących praw człowieka. Wszystkie państwa członkowskie WHO ratyfikowały co najmniej jeden traktat uznający prawo do najwyższego osiągalnego standardu zdrowia fizycznego i psychicznego. Oznacza to, że kraje mają zobowiązania prawne, przy jednoczesnym uznaniu, że do ich pełnego wypełnienia potrzebny jest czas i zasoby. Niektóre bezpośrednie obowiązki krajów obejmują gwarancje niedyskryminacji i równego traktowania w zdrowiu. Prawo do zdrowia obejmuje uprawnienia, takie jak prawo do kontroli własnego zdrowia, świadomej zgody, nienaruszalności cielesnej i udziału w podejmowaniu decyzji dotyczących zdrowia. Obejmuje także wolności, takie jak wolność od tortur, złego traktowania i szkodliwych praktyk.
Prawo do zdrowia jest ściśle powiązane i zależne od realizacji innych praw człowieka, w tym prawa do życia, wyżywienia, mieszkania, pracy, edukacji, prywatności, dostępu do informacji, wolności od tortur oraz wolności zrzeszania się, zgromadzeń i przemieszczania się. Obejmuje zarówno niedyskryminujący dostęp do wysokiej jakości, terminowych i odpowiednich usług i systemów zdrowotnych, jak i do podstawowych czynników warunkujących zdrowie.
oprac. /kp/