10 kwietnia w sali konferencyjnej Szpitala Rejonowego w Raciborzu odbyła się konferencja naukowo – szkoleniowa „Pacjent podmiotem działań edukacyjnych w wybranych jednostkach choroby”.
W konferencji wzięli udział liczni goście: starosta raciborski Adam Hajduk, wiceprezydent Raciborza Ludmiła Nowacka, przedstawiciel Izby Pielęgniarek i Położnych w Katowicach dr Mariola Bartusek, przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego w Katowicach Krystyna Grzegorczyk, przedstawiciel Komisji Etyki przy OIPiP w Katowicach Hanna Paszko oraz dyrekcja szpitala, grono pielęgniarek i położnych z powiatu raciborskiego.
Organizatorem konferencji było Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie koło Terenowe przy Szpitalu Rejonowym w Raciborzu.
Krystyna Klimaszewska, przewodnicząca koła PTP w Raciborzu, na wstępie zaznaczyła: Celem każdego systemu opieki zdrowotnej jest zachowanie zdrowia i zapewnienie możliwie długiego życia podopiecznym tego systemu. Kluczem do poprawy stanu zdrowia naszego społeczeństwa jest zmiana świadomości obywateli: zmobilizowanie ich do traktowania zdrowia jako największej wartości.
W swoim wystąpieniu K. Klimaszewska przedstawiła celowość organizowania działań na rzecz pacjentów: Obok wielu funkcji realizowanych w procesie terapii pacjenta istotna jest funkcja wychowawcza, której celem jest zamierzony wpływ na osobowość pacjenta poprzez kształtowanie prawidłowych zachowań zdrowotnych, poczucia odpowiedzialności za zdrowie, wyposażenie zarówno ludzi zdrowych jak i chorych w wiedzę oraz umiejętności w samoopiece w samopielęgnacji samoobserwacji stanu swego organizmu. Pielęgniarka jest pierwszą osobą, która pomaga choremu przezwyciężyć lęk przed hospitalizacją.
Podczas konferencji została poruszona problematyka związana ze stosowaniem nowoczesnych metod podawania leków wziewnych oraz stosowania nowoczesnych opatrunków na rany przewlekłe. Ponadto omówiono model opieki pielęgniarskiej nad pacjentem z nowotworem jelita grubego, stomią i kolostomią. Rozważono podstawy edukacji małego pacjenta.
Dziś ocenia się, że pielęgniarki stanowią najliczniejszą grupę zawodową . Według WHO łącznie z położnymi jest ich ok. 9 milionów. Praktyka dowodzi, że wielu lekarzy bywa zaskoczonych tym, że pacjenci lepiej pamiętają to, czego nauczyła ich pielęgniarka niż wiadomości uzyskane od nich.
Jest tak bo – jak zauważa pielęgniarka Beata Wysoczańska – Skroban – pielęgniarka ma szczególne możliwości i okazje do oddziaływań na pacjentów; obserwuje ich w różnych sytuacjach, łatwiej jest jej ocenić potrzeby, gotowość pacjenta do uczenia się i zamiany zachowań.
Ponadto asystuje w samoopiece, towarzyszy, udziela wsparcia, uczy, stwarza środowisko sprzyjające przywrócenie choremu homeostazy życia. Uczy pacjenta patrzenia na chorobę nie jak na karę, ale jak na mowy typ życia. Pokazuje drogowskazy, jak radzić sobie w nowej sytuacji.
Podczas konferencji poruszone zostały jedynie niektóre aspekty problemu stosunku człowieka chorego do choroby, chorowania i umiejętności radzenia sobie w życiu poprzez samokontrolę i samopielęgnację. Takie ustosunkowania rzutują na jakość dalszego życia człowieka cierpiącego, przewlekle chorującego – mówi Beata Wysoczańska – Skroban, przewodnicząca koła raciborskich stomików.
Najbardziej potrzebna pomoc powinna przywracać nadzieję, pomagać w opanowaniu bezradności, pobudzać do aktywności i współdziałania oraz przygotowywać do samodzielnego podejmowania starań o własne zdrowie i rozwój, a także przywracać jego fizjologiczne funkcjonowanie.
Ciekawymi spostrzeżeniami z uczestnikami konferencji podzieliła się Hanna Paszko, która tu promowała swoją książkę „Dobroć mieszka w sercu”. Swój wywód wzbogaciła o wiersze dzieci przebywających w szpitalu:
Wiersz o pielęgniarce chłopczyk 10 lat
„O pacjentów bardzo dba
a niewiele z tego ma”
lat 15
Moja mama pielęgniarka
Wciąż pracuje już od rana
Nosi fartuch czysty, biały,
A na nogach ma sandały……
Bardzo lubi swoją pracę ,
lecz przynosi niskie płace.
A ten wiersz z humorem piszę,
bo śmiech to zdrowe życie.
Spotkanie podsumował dyrektor naczelny szpitala Ryszard Rudnik, który gratulował komitetowi organizatorskiemu: K.Klimaszewskiej B. Wysoczańskiej – Skroban, J. Musze, A. Mikecie, L.Skrobek tak profesjonalnie przygotowanej konferencji i potwierdził, że pielęgniarstwo będzie zawsze istnieć tak długo, jak długo będą istnieli ludzie, bo zawsze będą im potrzebne: zrozumienie, współczucie oraz działania na rzecz promowania i zachowania dobrego stanu zdrowia, zapobiegania zaburzeniom, a także opieka podczas choroby.
/BSp/
Czytaj również 50 lat Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego
Środowisko, jakość życia, ekologia
