Analizując życiorys i pontyfikat Jana Pawła II trudno pojąć z perspektywy czasu wielkość Jego dokonań w Kościele i na świecie. Mógł to uczynić jedynie człowiek niezwykły, przepojony głęboką wiarą w Boga i jemu całkowicie oddany.
Pochodził z niezamożnej, skromnej i bardzo religijnej rodziny, zamieszkującej budynek sąsiadujący z bazyliką wadowicką. Tam przeżył lata swego dzieciństwa i wczesnej młodości. Karol był drugim dzieckiem Emilii i Karola Wojtyłów. Urodził się 18 maja 1920 roku. Wcześniej, bo w 1914 roku, gdy rodzice jeszcze mieszkali w Krakowie, zmarła zaraz po porodzie jego siostra Olga a starszy brat Edmund – lekarz w bielskim szpitalu zaraził się od pacjentki szkarlatyną i zmarł w 1932 roku mając 26 lat. Kilka lat wcześniej w w 1929 roku odeszła do wieczności matka, w wieku 45 lat. Od tego czasu wychowaniem Karola zajmował się jedynie ojciec, który był urzędnikiem wojskowym w Powiatowej Komendzie Uzupełnień. Były to bardzo bolesne doświadczenia wówczas 9 letniego chłopca. Wtedy ojciec pojechał z nim do Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie często pielgrzymowali. Zaprowadził Go przed ołtarz w bazylice i wskazał na obraz Matki Bożej mówiąc: „ Karolu, teraz Ona będzie twoją matką”. W następnych latach, również jako kardynał a potem papież chętnie odwiedzał to miejsce i modlił się na dróżkach kalwaryjskich.
Karol Wojtyła był młodzieńcem bardzo zdolnym, pracowitym i pobożnym, obdarzonym niezwykłym charyzmatem. Od najmłodszych lat uprawiał sport a szczególnie piłę nożną, turystykę pieszą, narciarstwo i kajakarstwo. W wadowickim gimnazjum, które ukończył z wyróżnieniem, razem z koleżankami i kolegami ujawniły się również jego zdolności aktorskie. Wspólnie założyli teatr amatorski. Po maturze został przyjęty bez egzaminów wstępnych na studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagielońskiego. Wówczas też przeprowadził się z chorym ojcem do sutereny w jednej z krakowskich kamienic. Wybuch II Wojny Światowej przerwał możliwości dalszej edukacji. Życie zmusiło Go do podjęcia pracy zarobkowej, najpierw przez rok w kamieniołomach na Zakrzówku a potem w oczyszczalni sody w Borku Falęckim. Jesienią 1941 roku założył konspiracyjny Teatr Rapsodyczny . Próby i przedstawienia odbywały się w prywatnych mieszkaniach. Jednak za rok Karol Wojtyła rozstał się z tym zespołem, ponieważ rozpoczął konspiracyjne studia w tajnym Seminarium Duchownym na terenie Krakowa. Jednocześnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagielońskiego.
Podczas wojny w 1941 roku zmarł ojciec Karola. Od kwietnia 1945 roku do sierpnia 1946 roku pracował na tej uczelni w charakterze asystenta. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 listopada 1946 roku z rąk kardynała Adama Sapiechy. Już od 15 listopada jako młody kapłan kontynuował studia w Rzymie. Po powrocie do Polski Uzyskał tytuł doktora teologii. Bronił pracy pt.” Zagadnienia wiary u św. Jana od krzyża”. W lipcu 1948 roku na okres 7 miesięcy został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii Niegowić. Tam dał się poznać jako wspaniały duszpasterz i katecheta. W tym okresie napisał również wiele książek, utworów poetyckich i publikacji w prasie katolickiej. W marcu 1948 roku ks. Karol Wojtyła został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. W tym czasie organizował też dla młodzieży liczne wycieczki i pielgrzymki po kraju. Nadal w czasie wakacji z przyjaciółmi uczestniczył w spływach kajakowych. Dopływali też jeziorami mazurskimi do Sanktuarium Matki Bożej w Studzienicznej koło Augustowa, gdzie po wielu latach już jako papież odwiedził to urokliwe miejsce.
Z rodziny żyła jedynie ciocia Stefania Wojtyła, siostra ojca, z zawodu nauczycielka. To ona wspomagała Go jak mogła podczas studiów. W 1945 roku została skierowana do pracy w Szkole Podstawowej w miejscowości Stodoły tj. między Rudami a Zalewem Rybnickim. Młody kapłan Karol zwany też „Lolkiem”, trzykrotnie podczas wakacji odwiedził ciocię w Stodołach a mieszkał u państwa Piecha. Był to też dla ks. dr Karola Wojtyły bardzo twórczy okres naukowy. W ramach habilitacji 12 grudnia 1949 roku Jego praca z etyki chrześcijańskiej została bardzo wysoko oceniona przez Radę Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagielońskim ale Ministerstwo Oświaty nie przyznało mu habilitacji. Były to trudne czasy dla Kościoła Katolickiego w państwie komunistycznym. Ks. dr Karol Wojtyła prowadził w tym okresie wykłady w seminariach duchownych diecezji krakowskiej, częstochowskiej i katowickiej, Dojeżdżał też do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego , gdzie był bardzo cenionym i lubianym wykładowcą teologii moralnej i etyki małżeńskiej. Już w 12 roku kapłaństwa 4 lipca 1958 roku został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. Uroczysta konsekracja odbyła się na Wawelu pod przewodnictwem metropolity krakowskiego i lwowskiego arcybiskupa Edmunda Baziaka.
Ks bp. Karol Wojtyła dodatkowo od 1962 roku pełnił jeszcze funkcję krajowego duszpasterza środowisk twórczych i inteligencji. W tych latach był bardzo aktywnym uczestnikiem Soboru Watykańskiego II. Po śmierci arcybiskupa Eugeniusza Baziaka dekretem Pawła VI został mianowany arcybiskupem, metropolitą krakowskim. Cztery lata później został nominowany na kardynała. Wiadomość ta zastała go na spływie kajakowym w którym uczestniczył co roku z gronem przyjaciół. Nadal dojeżdżał z wykładami na KUL a w wolnym czasie uprawiał sport i turystykę. Był bliskim współpracownikiem i przyjacielem Prymasa Polski Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Po śmierci Jana Pawła I na konklawe 16 października 1978 roku został wybrany papieżem. Po raz pierwszy po 455 latach na Ojca Świętego nie został wybrany Włoch.
Jego pontyfikat trwał ponad 26 lat i przyniósł istotne zmiany w Kościele Katolickim oraz w życiu społeczno- politycznym Polski i Europy Wschodniej. Za odważne głoszenie prawdy, domaganie się sprawiedliwości społecznej i obronę praw ludzkich był znienawidzony przez ówczesne władze komunistyczne. 13 maja 1981 roku podczas audiencji na Placu św. Piotra został postrzelony przez zamachowca. Twierdził .iż ocaliła mu życie Matka Boska Fatimska, bo właśnie w tym dniu przypadała kolejna rocznica Jej objawień. Od tego czasu osłabiony organizm Jana Pawła II był też przyczyną częstych zachorowań. Jednak papież nie załamywał się. Niemal do ostatnich dni swego ziemskiego pielgrzymowania starał się pełnić swoją misję. Na koniec dał nam przykład jak należy godnie odchodzić z tego świata do wieczności. Odszedł do Pana 2 kwietnia 2005 roku. Uroczystości pogrzebowe na Placu św. Piotra zgromadziły tysiące ludzi i głów państw z całego świata.
Ten wielki Sługa Boży podczas całego pontyfikatu odbył podróże apostolskie do 104 państw na wszystkich kontynentach. Napisał wiele książek, publikacji i 14 Encyklik. Był i jest autorytetem moralnym dla milionów ludzi , bez względu na ich światopogląd i przekonania religijne. Oczekujemy z niecierpliwością na decyzję o wyniesieniu Go na ołtarze. Ale pamiętajmy , iż najważniejsza jest pamięć i postępowanie wynikające z Jego nauczania. Zawsze głosił słowo Boże i nawoływał do życia według przykazań Bożych. Ten wielki kapłan i Polak był człowiekiem wiary, prawdy, sprawiedliwości i miłości bliźniego.
Czy chcemy i potrafimy Go naśladować?
/ K.N./
Czytaj:
1. „Ks. Karol Wojtyła mieszkał w naszym domu” – artykuły z dnia 6 i 8 kwietnia 2009 roku
Środowisko, jakość życia, ekologia
