Wiemy wiele o naszym rodaku Janie Pawle II. Mniejsze zainteresowanie wzbudza u nas Polaków postać Jana XXIII.
Powszechnie nazwany jest papieżem uśmiechniętym, pełnym dobroci, skromności i miłości do bliźniego. Pontyfikat bł. Jana XXIII przypadł na lata 1958 – 1963. Objął ster Kościoła Katolickiego po zmarłym Piusie XII w wieku 77 lat. Zasłynął przede wszystkim ze zwołania II Soboru Watykańskiego 11 listopada 1962 roku, który zmienił oblicze Kościoła. Dzięki postanowieniom soborowym między innymi dziś liturgia mszy św. i nabożeństw jest odprawiana w języku ojczystym a Eucharystię sprawuje się się przy tzw. ołtarzu soborowym. Kapłan jest odwrócony twarzą do wiernych, uczestnicy zaś mogą mieć kontakt wizualny z czynnościami liturgicznymi na ołtarzu. Jego zasługą jest też, zdaniem historyków – wzmożona działalność ekumeniczna. Ten uśmiechnięty i dobrotliwy papież jako pierwszy z dotychczasowych następców św. Piotra odbył pielgrzymki poza teren Rzymu.
Jan XXIII – Angelo Giuseppe Roncalli urodził się 25 listopada 1881 roku w prowincji Bergano na podgórzu alpejskim we Włoszech, w biednej, chłopskiej rodzinie. Miał jeszcze dziesięciorga rodzeństwa. Już od dzieciństwa wyróżniał się dobrocią, ciepłem i pogodą ducha. Pobożność matki miała duży wpływ na wychowanie religijne w rodzinie. Angelo Giuseppe jako mały chłopczyk marzył o tym, aby zostać kiedyś świętym. W wieku 12 lat wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Bergano. Został też przyjęty do III Zakonu św. Franciszka. Za dobre wyniki w nauce otrzymał stypendium i wtedy rozpoczął kształcenie w Papieskim Seminarium Rzymskim. Miał tam roczną przerwę ponieważ został zaciągnięty do wojska, gdzie uzyskał stopień kaprala.
W 1903 roku obronił doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Młodemu księdzu powierzono funkcję sekretarza biskupa prowincji Bergano. Jednocześnie był wykładowcą w seminarium duchownym, redagował biuletyn „Życie diecezjalne” oraz publikował materiały w różnych wydawnictwach. W 1925 roku został oficjałem w Bułgarii i arcybiskupem Areopolis. W następnych latach Ojciec Swięty Pius XII mianował Go kardynałem i patriarchą Wenecji. Po śmierci Piusa XII, podczas trzydniowego konklawe kardynał Angelo Roncalli został wybrany papieżem. Zmarł po pięcioletnim pontyfikacie, w dzień po zesłaniu Ducha Swiętego w wieku 82 lat.
Papież Jan Paweł II, 3 września 2000 r. dokonał beatyfikacji świątobliwego, słynącego z cnót heroiczności i ogromnych zasług dla Kościoła Jana XXIII. W dniu 5 lipca 2013 roku Ojciec Święty Franciszek zatwierdził dekret o cudzie dokonanym za wstawiennictwem bł. Jana Pawła II. Zdecydował też, że bł. Jan Paweł II będzie kanonizowany razem z bł. Janem XXIII. Tym samym zwolnił Jego proces kanonizacyjny z konieczności udowodnienia cudu. Jest to wyjątkowa sytuacja, która ma miejsce po raz pierwszy w najnowszej historii Kościoła.
Uroczystość kanonizacji obydwu papieży odbędzie się w niedzielę Miłosierdzia Bożego – 27 kwietnia 2014 roku. Nie jest to termin przypadkowy. Bł. Jan Paweł II oraz bł. Jan XXIII upowszechniali i czcili Boże Miłosierdzie.
/K.N./
fot. wikipedia.pl
Środowisko, jakość życia, ekologia
.jpg "Remont")
.jpg "Remont zabytkowego spichlerza chłopskiego w Raciborzu zakończony")
Będziemy mieli dfwóch, nowych. współczesnych świętych – godnych naśladownictwa
Wyczytałem, iż bł. Jan XXIII jako kardynał odwiedził dwukrotnie Polskę.
Jego życie i zdjęcie są super – aż chce się o nim powiedzieć święty dziadzio.
Jan Paweł II nie wiedział nic o tych dzieciach molestowanych przez księży. Nie każda sprawa dochodzi aż do Watykanu, a poza tym żaden święty nie jest bez skazy. Ich historie najczęściej mówią o tym, jak ludzcy, pełni błędów oni są. Mimo to, starają się czynić dobro. To czyni ich świętymi.
Najwięcej do powiedzenia oczywiście mają ci, którzy ostatni raz byli w kościele podczas swojej pierwszej i ostatniej Komunii.
nie ma jak negowac człowieka przez pryzmat jeden sprawy
a jan paweł II jest polakiem który stanął na wyskosciach nile ludzkich mozliwosci
-chyba nie znamy go na tyle ile powinnismy
– po lekturze pamiec i tożsamość mam inne zdanie od tego negatywnego
– MIŁOŚĆ SIEBIE AŻ DO NEGACJI SIEBIE- TO SKAD,,,,
– A MOŻE DO NEGACJI WSZYSTKIEGO