Tradycyjne zwyczaje bożonarodzeniowe

W związku ze świętem Bożego Narodzenia powstały zwyczaje, takie jak: urządzenie szopki i żłóbka betlejemskiego. Tradycja ta sięga V w. n.e. , a została ożywiona przez św. Franciszka z Asyżu i rozpowszechniona przez jego zakon.  Franciszek, będąc diakonem w celu przedstawienia ludowi naocznie tajemnicy Bożego Narodzenia, uzyskawszy pozwolenie papieża, przy grocie w Greccio zapragnął w nocy 24 XII 1223 r. obchodzić święto Narodzenia Pana.  Odprawiono uroczystą Mszę św. wobec plastycznej i żywej sceny żłóbka.

Z średniowiecznego dramatu liturgicznego powstały misteria pozaliturgiczne, a z nich jasełka i kolędy.

W Polsce uczestnicy wieczerzy wigilijnej na znak pokoju, zgody i wzajemnej życzliwości dzielą się opłatkiem i przesyłają go, w dowód łączności duchowej, nieobecnym krewnym i przyjaciołom.

Choinka jest zwyczajem przyjętym od narodów germańskich w XIX w., a upowszechnionym w XX w.

Wigilia Bożego Narodzenia istniała już w VI wieku. Natomiast oktawę święto Bożego Narodzenia otrzymało około 615 r., pomimo że już od końca IV w. obchód uroczystości Narodzenia Pańskiego poszerzono przez dołączenie wspomnień św. Szczepana, pierwszego męczennika (26 grudnia), św. Jana Apostoła (27 grudnia) i w V w. Świętych Młodzianków (28 grudnia).

Niedziela po Bożym Narodzeniu jest poświęcona uroczystości Świętej Rodziny. Kult Jej szerzył się od XVII w. jako reakcja na demoralizujące skutki wojny trzydziestoletniej (1618-1648). W XIX w. nastąpiło ponowne ożywienie kultu Świętej Rodziny.Od 1970 roku obchodzi się je w niedzielę po Bożym Narodzeniu.

 

Źródło:  Abp Damian Zimoń, „Czas zbawienia, Rok liturgiczny B", Katowice 1992, s. 24-26.

 

 

 

 

publ. /ma/