2 kwietnia 2008 roku, trzecia rocznica śmierci Ojca św. Jana Pawła II. Rano wychodzę wcześniej do pracy, bo nadłożę drogi, by pójść pod pomnik papieża przed naszym kościołem Matki Bożej.
Zapalam przyniesiony znicz i kilka innych obok, które zgasły, bo mży. Widać, że postawiono je tu wcześnie rano.
Zniczy przybywa.
To co wydarzyło się 2 kwietnia przed trzema laty, pozostawiło w moich rodakach ślad.
Wieczorem spotykamy się na raciborskim placu Długosza. Przyszli tu raciborzanie, którzy w jednym czasie chcą zjednoczyć się na modlitwie poprzez słowo, muzykę i śpiew.
Modlimy się za jego duszę, modlimy się o beatyfikację – mówią wierni, uczestniczący we mszy w intencji Ojca św. Jana Pawła II. Pod zimnym, kwietniowym niebem ramię w ramię stoją starsi i młodsi. W żywej lekcji religii biorą udział nawet całkiem małe dzieci.
Razem czcimy pamięć Ojca św.
Towarzyszą nam: chór złożony z muzyków różnych raciborskich chórów, m.in. Chór Gospel parafii NSPJ w Raciborzu, Chór Nauczycielski Szkoły Podstawowej w Raszczycach oraz wokaliści i instrumentaliści zespołów muzycznych: Klub Poezji Śpiewanej „Atlantyda”, Ultima, Stater, Love Story, Przecinek.
Budujemy żywy pomnik.
Taki, o jakim wspominał sam Wielki Polak, dzieło składające się z ludu, formowanego mocą swojej wiary w Chrystusa.
/Barbara Sput/
Środowisko, jakość życia, ekologia
.jpg "Remont")
.jpg "Remont zabytkowego spichlerza chłopskiego w Raciborzu zakończony")
