Każda nowa sytuacja, nowe środowisko wywołuje w nas zainteresowanie, ale także obawę, co się wydarzy, jak nas przyjmą, co nas czeka. Dla dziecka w wieku 3-4 lat pierwszą wielką zmianą i nowym środowiskiem jest przedszkole. Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej, to bardzo ważny, znaczący i przełomowy moment w jego życiu ponieważ wiąże się on niejednokrotnie z radykalną zmianą trybu życia. Do przedszkola przychodzą dzieci o różnym poziomie przystosowawczym. Dla wielu z nich jest to pierwsze rozstanie z domem rodzinnym, mamą, tatą i pierwszy kontakt z grupą rówieśniczą. Jedne adaptują się łatwo do grupy przedszkolnej inne mają poważne trudności.
Rozstanie jest sytuacją trudną tak dla dziecka jak i dla rodziców. Ważne jest, aby rodzice przygotowali swoje dziecko do roli przedszkolaka, motywowali je do pełnienia ról społecznych.
To nie łatwa sprawa. Malucha czekają poważne zmiany w życiu. Mama, która do tej pory była zawsze gdzieś blisko, nagle znika. Na dodatek, zamiast siedzieć w domu i bawić się ulubionymi zabawkami, trzeba się zrywać z samego rana i biec do przedszkola.
Aby ta sytuacja była jak najmniej stresująca należy się do niej dobrze przygotować.
Ponieważ rodzice szczególnie tych najmłodszych przedszkolaków przeżywają to nowe wyzwanie niejednokrotnie znacznie bardziej od swoich pociech, tak więc adaptacja powinna dotyczyć malucha oraz w równym stopniu rodziców.
Dzieci wspaniale wyczuwają stany emocjonalne dorosłych, toteż rodzice musza zacząć od uporania się z własnymi lękami, aby nie udzielały się one dzieciom. Co mogą zrobić? Po prostu poznać przedszkole: zainteresować się jaki obowiązuje rozkład dnia, ile jest dzieci w grupie, zobaczyć jak wyglądają sale, poznać przykładowy jadłospis, poznać ofertę zajęć dodatkowych, porozmawiać z wychowawczyniami, które zaopiekują się naszymi pociechami. Gdy w programie przedszkole nie ma „dni adaptacyjnych” samemu wybrać się z dzieckiem do ogrodu przedszkolnego w czasie gdy bawią się dzieci, dowiedzieć się, która nauczycielka od nowego roku obejmie wychowawstwo grupy, poznać z nią swoje dziecko, pokazać mu budynek przedszkola z zewnątrz, wejść z dzieckiem do środka pokazać szatnię, zarezerwować znaczek. Niezwykle ważne jest rozmawianie z dzieckiem o wszystkim, czego już dowiedzieliśmy się na temat przedszkola. Warto też wybrać się z dzieckiem tą drogą, którą będzie chodziło do przedszkola.
Ponadto można stopniowo przyzwyczajać dziecko do pozostawania pod opieką osób trzecich (oczywiście do których mamy zaufanie), szczególnie gdy dziecko nie miało takich doświadczeń i stopniowo ten czas wydłużać. Może to być najpierw w naszym domu, potem np. u cioci, lub w piaskownicy pod opieką znajomej mamy.
Istotne, by coraz bardziej usamodzielniać dziecko w zakresie samoobsługi (korzystanie z ubikacji, samodzielność w jedzeniu, rozbieraniu się). Możemy dyskretnie pomóc w tej w samodzielności przez rozsądne ubrania (luźne spodnie- najlepiej na gumce, buty zapinane na rzepy, sweterek bez guzików itp.).
Dalej trzeba pomyśleć o zorganizowaniu pierwszych dni w taki sposób, aby adaptacja przebiegała bez pośpiechu. Będziemy musieli tak zorganizować czas, by zdążyć przytulić dziecko, pożegnać się z nim. Maluch powinien mieć trochę czasu na pożegnanie się z rodzicem. Nie ma nic gorszego niż wymykanie się cichaczem, gdyż dziecko ma wtedy prawo poczuć się oszukane.
Przed zmianami denerwuje się nie tylko dziecko, ale także rodzic. Każdy potrzebuje czasu, aby znaleźć swoje miejsce w nowym środowisku, poznać je i zaakceptować, przystosować się. Dlatego tak ważna jest adaptacja.
/BSp/
/Zdjęcia: Przedszkole nr 24/
Rynek pracy, edukacja, depopulacja
