Irena Noga
Problem lęku przed wodą dotyczy przede wszystkim dzieci i młodzieży.
Jako nauczyciel zwróciłam swoją uwagę na to zjawisko, aby być przygotowaną na wszelkie problemy związane z obawą przed wodą.
Zjawisko to może być spowodowane instynktem samozachowawczym, zaburzeniami równowagi, wpływem środowiska wychowawczego (dom, szkoła, itp.), nieszczęśliwymi doświadczeniami.
Objawy to :
– wrażliwość na zimno
– skurcz mięśni oddechowych
– hipotermia, częstoskurcze
– regresja zachowania się
– zahamowania psychomotoryczne
Poza kilkoma przypadkami obawa przed wodą powinna być rozpatrywana jako zjawisko niepokoju, natomiast naukę przystosowania ograniczyć należy do znalezienia zaufania, bezpieczeństwa i dostosowania do potrzeb programu przez różnorodność środków pedagogicznych.
Okres nauczania powinien być wydłużony, a w jego trakcie stosować należy regularne niezbyt intensywne ćwiczenia.
Lęk czy bojaźń przed wodą określa się jako stan trwogi, że coś może się stać tzw. „złe przeczucie”. W toku nauczania pływania niezwykle trudno określić, jaki wpływ wywierają na ten proces różne poziomy lęku.
Wiadomo jednak, że u większości ćwiczących silny lęk wpływa niekorzystnie na tempo uczenia się, natomiast lekki niepokój działa zwykle dodatnio.
Prowadzący zajęcia z pływania powinien analizować stopień lęku poszczególnych członków swojej grupy, ponieważ ma to wpływ na dozowanie tempa nauczania.
Wynikiem silnego lęku przed wodą może być zbytnie napięcie mięśniowe, które wpływa negatywnie na proces uczenia się i często uniemożliwia prawidłowe wykonywanie ruchów. Lęk przed wodą oraz zbytnie napięcie mięśniowe zmagają się w sytuacjach stresowych. Należy więc unikać takich sytuacji.
CELE DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH TO :
– używanie sprzętu pomocniczego
– korzystanie z małych głębokości w początkowej fazie nauczania, łagodne przejście na głęboką wodę z pełną asekuracją prowadzącego zajęcia
– częste przebywanie prowadzącego z dziećmi i młodzieżą w wodzie
– znalezienie realnej przyczyny, obawy przed wodą
SCHEMAT POSTĘPOWANIA :
1.Mycie się – pierwszy kontakt twarzy i ciała z wodą.
W wodzie do pasa oblewanie głowy i ciała woda ze szczególnym ochlapywaniem twarzy.
2.Pierwsze zanurzenie twarzy- w wodzie do psa zanurzenie twarzy, nawet całej głowy.
3.Przykładowy zestaw zabaw w wodzie:
-„Spłoszone mew” – brodzenie w wodzie w odległości 2-3 metrów od brzegu. Na sygnał prowadzącego jak najszybsze dobiegnięcie do brzegu
-„Przekładanka” – w wodzie do pasa przekładanie prawej i lewej nogi przez trzymany oburącz kijek lub splecione ręce
-„Skoki do kółka” – skoki z przysiadu, półprzysiadu do wody w odległości 1 metra od brzegu
-„wydmuchiwanie powietrza” – ćwiczenia przygotowawcze do wydech do wody. W pozycji stojącej w wodzie do ramion głęboki wdech i silne wydmuchiwanie powietrza powodujące poruszanie się gumowej zabawki leżącej na powierzchni wody
-„Meduzy” – w pozycji stojącej w wodzie do pasa głęboki wdech i skłon do przodu do pełnego zanurzenia ciała, a następnie wychylenie się do przodu z ramionami swobodnie opuszczonymi w dół i oderwanie stóp od dna, wydech do wody
Reasumując – lęk przed wodą, jest czynnikiem utrudniającym, a często wręcz uniemożliwiającym naukę pływania.
Występuje on w mniejszym lub większym stopniu zarówno u dzieci jak i u dorosłych, nie umiejących pływać. Postępy w nauczaniu w znacznym stopniu uzależnia się od umiejętności pokonywania lęku.
NAUCZYCIEL prowadzący naukę pływania powinien:
1.od pierwszej lekcji stworzyć takie warunki, aby dzieci czy młodzież miały pełne poczucie bezpieczeństwa
2.szczególną uwagę zwracać na dyscyplinę i porządek na zajęciach
3.dobór odpowiedniego sprzętu gwarantującego łatwe oswojenie się z wodą
4.dobór bezpiecznego miejsca, umożliwiającego spokojne nauczenie pływania
5.stała gotowość prowadzącego lekcje do udzielenia wszelkich porad oraz pomocy
6.zaangażowanie rodziców do pomocy przy oswajaniu się dzieci z woda
7.zagwarantowanie w miarę możliwości dodatkowych zajęć dla dzieci szczególnie nadwrażliwych i obawiających się wody.
Irena Noga
Środowisko, jakość życia, ekologia
