Użytkowanie wieczyste to forma pośrednia pomiędzy własnością a prawami rzeczowymi ograniczonymi. Oznacza to, iż dysponujący nieruchomością może ją sprzedać, obciążyć oraz darować użytkowanie, jednak nie jest jej właścicielem.
W związku z tym musi ponosić koszty związane z korzystaniem z cudzego gruntu. Użytkowanie wieczyste wprowadzono 14 lipca 1961 r. w ustawie o gospodarce terenami w miastach i osiedlach. Aktualnie uregulowane jest w tytule II księgi drugiej kodeksu cywilnego. W użytkowaniu wieczystym znajdują się najczęściej grunty położone w granicach administracyjnych miast. Jest to forma pośrednia pomiędzy własnością a prawami rzeczowymi ograniczonymi, jednak bardziej zbliżone jest do własności. Oznacza to, iż dysponujący nieruchomością może ją sprzedać, obciążyć oraz darować użytkowanie, jednak nie jest jej właścicielem i musi ponosić koszty związane z korzystaniem z cudzego gruntu.
Zgodnie z obowiązującą Ustawą o gospodarce nieruchomościami opłaty związane z korzystaniem z cudzego gruntu stanową równowartość 15 – 25% ceny danej nieruchomości. Dokładną wartość ustala właściciel nieruchomości. Jest to opłata jednorazowa, wnoszona najpóźniej do dnia zawarcia umowy notarialnej. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej umożliwia rozłożenie pierwszej opłaty na oprocentowane raty. Z kolei opłaty roczne zdefiniowane są ustawowo i wynoszą od 0,3 – 3% ceny nieruchomości, w zależności od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana. Termin płatności opłat rocznych upływa z końcem marca każdego roku.
Wysokość stawki opłaty rocznej za nieruchomości oddane na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, pod budowę obiektów sakralnych wraz z budynkami towarzyszącymi, na działalność charytatywną oraz na niezarobkową działalność opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, wychowawczą, naukową lub badawczo-rozwojową wynosi 0,3 %. Opłata za nieruchomości gruntowe oddane na cele mieszkaniowe, rolne, realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz na działalność sportową wynosi 1 % wartości gruntu. 2 % wartości gruntu za nieruchomości gruntowe na działalność turystyczną oraz najwyższa 3 % wartość gruntu to opłata roczna za pozostałe nieruchomości gruntowe.
Ustawa o gospodarce nieruchomościami dopuszcza aktualizację opłat rocznych, jeżeli ulegnie zmianie wartość nieruchomości. Jednakże jest to możliwe tylko raz w roku. Przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej ustala się nową wysokość od wartości nieruchomości wyliczonej na dzień aktualizacji przez rzeczoznawcę majątkowego. Starosta lub inny organ wykonawczy (gminy, powiatu lub województwa) wypowiada użytkownikowi na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej do 31 grudnia poprzedniego roku. Następnie oferta opłaty w nowej wysokości, informuje o nowej wartości nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego oraz o tym, gdzie użytkownik może zapoznać się z operatem szacunkowym zostaje przesłana do użytkownika wieczystego gruntu. Ten ostatni ma 30 dni na złożenie odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego dla położenia przedmiotowej nieruchomości. Musi także złożyć wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona lub nowa opłata powinna zostać określona w innej wysokości. Od orzeczenia kolegium odwołanie nie przysługuje, jednakże użytkownik wieczysty ma prawo wnieść sprzeciw w ciągu 14 dni od doręczenia mu orzeczenia. Jest to równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego, a wniosek zastępuje pozew.
/p/
Czytaj również: Bezpłatne porady prawne – zadaj pytanie >>
Rynek pracy, edukacja, depopulacja
