Lekka atletyka zawsze cieszyła się w Raciborzu dużą popularnością. Sekcja lekkoatletyczna raciborskiego klubu „Spójnia” należała w latach 1950-1970 do najsilniejszych w dawnym województwie opolskim, do którego administracyjnie należał wówczas Racibórz.
Wzrost sukcesów i popularności „królowej sportu” zaczął stopniowo następować od momentu powstania 01.08.1977 r, Szkoły Mistrzostwa Sportowego im. Janusza Kusocińskiego oraz klubu „Victoria” Racibórz. Olbrzymie zaangażowanie zawodników i szkoleniowców klas mistrzowskich SMS-u oraz sekcji lekkoatletycznej klubu „Victoria”, zaowocowało w ciągu tych wielu lat znaczącymi sukcesami sportowymi, nie tylko na krajowej arenie ale również międzynarodowej. Autorzy przedstawili zestawienie największych sukcesów lekkoatletów z Raciborza i okolic w ostatnich pięćdziesięciu latach. Dla mniej wprawionych kibiców sportowych na początku zamieszczono krótki opis historii danej konkurencji lub bloku konkurencji.
Biegi sprinterskie
Najstarszą dyscypliną starożytnych Igrzysk był bieg krótki na dystansie jednego stadionu. Początkowo długość tego biegu nie była wyraźnie określona, dopiero od 6 Igrzysk dystans ustalono na 600 stóp, to jest 192,27 m. W konkurencji tej wymagano od zawodników nienagannej postawy i odpowiedniego układu ciała w czasie biegu. Zwracano uwagę przede wszystkim na długi krok, silną pracę ramion wysuniętych do przodu i lekko pochylony tułów. Prawdopodobnie jednak o zwycięstwie decydowała – podobnie jak dzisiaj – skuteczność a nie styl biegu. W dziejach starożytnych Igrzysk najbardziej wsławił się Leonidas z Rodos. Był on zwycięzcą czterech kolejnych Olimpiad (154, 155, 156 i 157) w biegu na dystansie jednego stadionu, w „diaulosie” (384,54 m) i w biegu zbrojnym. Szczegóły starożytnych historii olimpijskich można poznać w pracy Iskry (2008).
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Bogusław Szpiech (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – brązowy medal na dystansie 100 m MEJ 1981 r. (Utrecht), 1 miejsce w biegu na 100 m, 3 miejsce w biegu na 200 m Zawody Przyjaźni 1980 r. wychowanek SMS Racibórz, trener Maciej Balin.
Sprinterskie biegi sztafetowe
W starożytności nie organizowano popularnych obecnie biegów sztafetowych. Jednak nocny bieg z pochodniami (tzw.lampadedromia) mógł być pierwowzorem dla współczesnych sztafet. Sztafetowy bieg z pochodniami był częściowo świętem religijnym częściowo rywalizacją w zawodach. Celem biegu było doniesienie świętego ognia z jednego punktu do drugiego bez zgaśnięcia płomienia. Dystans biegu nie był ściśle określony i wynosił od 800 m (Epidauros), 1500 m (Delfy) do 2500 m (Ateny). Każda sztafeta liczyła od 10 do 48 biegaczy.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Alicja Kociołek (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – 1 miejsce w sztafecie 4 x 100 m Igrzyska Europejskie 1976 r. (Genewa), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol,
– W biegu sztafetowym 4×400 m kobiet znaczące sukcesy odnosiły biegaczki z Raciborza: w latach 1981, 1982, 1986 zdobyły brązowe medale MP. W składzie sztafet wystąpiły: D. Jasińska, E. Stępień, N. Kotula, (wszystkie dwukrotnie) oraz M. Koerner, J. Tużyna, J. Kwaśnica, R. Malczok, R. Stawowiak i J. Sunita,
– Beata Ryszkowska (MKS-SMS „Victoria” Racibórz)
– 3 miejsce w biegu na dystansie 4 x 100 m na Igrzyskach EWG w 1991 r. (Bruksela), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol,
– Aleksandra Dereń (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – rekordzistka świata juniorek w biegu na dystansie 4 x 100 m ppł, 1993 r. (Warszawa), trener K. Szynol,
– Beata Szyjka (Monica) MKS-SMS „Victoria” Racibórz – sztafetowy bieg maratoński 1993 r. (Seul), 1994 r. (Jokhama), oraz 2000 r. (Tchibo), wychowanka SMS Racibórz, trener P. Morka,
– Krzysztof Zwoliński (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – srebrny medal IO 1980 r. (Moskwa), brązowy medal MEJ 1977 r. (Donieck) w sztafecie 4 x 100 m, wychowanek SMS Racibórz, trener M. Balin,
– K.Zwoliński i B. Szpiech byli uczestnikami sztafety 4×100 m MKS-SMS „Victorii” Racibórz, która w latach 1980-1983 (4-krotnie) uczestniczyła w finałach Mistrzostw Polski,
– Grzegorz Labus, Bogusław Szpiech (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – 1 miejsce w sztafecie 4 x 100 m na Zawodach Przyjaźni w 1980 r, wychowankowie SMS Racibórz, trener M. Balin,- młodzi sprinterzy MKS-SMS „Victorii” Racibórz byli najlepsi w Mistrzostwach Polski w sztafecie 4×400 m w 1993 r. w składzie: K. Bałazy, K. Mehlich, M. Sroka, K. Okrzos, oraz na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży w 1995 r. w składzie: M. Setkiewicz, P. Drozd, W. Sitek, A. Walenczak, a także w Mistrzostwach Polski w 1996 r. w składzie: M. Setkiewcz, P. Drozd, S. Mazur, a. Walenczak, trenerem wszystkich tych biegaczy był J. Gasilewski,
– Krzysztof Mehlich (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – olimpijczyk 1996 r., brązowy medal MEJ 1993 r. (San Sebastian) w sztafecie 4 x 400 m, rekordzista świata juniorów w biegu na dystansie 4 x 110 m ppł, 1993 r. (Warszawa) wychowanek SMS Racibórz, trener J. Gasilewski.
Biegi płotkarskie
Tradycje biegów przez płotki, w przeciwieństwie do wielu innych konkurencji lekkoatletycznych, nie sięgają czasów
starożytnych. Biegi przez płotki wywodzą się ze skróconych i przystosowanych do wymogów widowiska stadionowego crossów terenowych z przeszkodami (Lipoński 2001). W kolebce biegów przez płotki, w Anglii pierwszej połowy XIX w., biegi te rozgrywano wyłącznie na trawie, nawet jeśli stadion posiadał bieżnię lekkoatletyczną. Najwcześniejsze zawody w biegu przez płotki rozgrywano w naturalnym terenie przyszkolnym, wykorzystując „płotki” na trwałe wbite w ziemię (1850 r. Eton w Anglii).
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Biegi płotkarskie to grupa konkurencji lekkoatletycznych o największych tradycjach w Raciborzu. Fakt ten to zasługa trenerów SMS w Raciborzu (K. Szynol, M. Balin, K. Stępień, J. Gasilewski) i współpracujących z nimi szkoleniowców (J. Iskra, A. Radiuk).
– Specjalnością trenerów z Raciborza był w latach 80, dystans 400 m przez płotki. Zawodniczki trenerów K. Szynola i K. Stępnia w w/w okresie stanowiły czołówkę polskich biegaczek. Renata Malczok (58,86), Jolanta Tużyna (59,55), Ewa Stępień (59,57), Mariola Olejniczak (59,61), Renata Stawowiak (60,28), Karina Kampka (60,39) i Ewa Sunita (60,68) reprezentowały SMS Racibórz nie tylko w Polsce ale i za granicą. Dystans 400 m przez płotki, z powodzeniem uprawiała także Irena Noga, krewna Artura, finalisty IO w 2008 r.
– Mariola Olejniczak – 6 miejsce w biegu na dystansie 400 m przez płotki, MEJ 1981 r. (Utrecht), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol,
– Sylwia Bednarska – 6 miejsce w biegu na dystansie 100 m przez płotki, MEJ 1983 r. (Wiedeń), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol, w 1985 r. jako reprezentantka „Gwardii” Warszawa uzyskała na 100 m przez płotki czas 13,26 s,
– Ronald Mehlich – 8 miejsce w biegu na dystansie 60 m przez płotki 1998 r. HME (Walencja), 3-krotny mistrz Polski na dystansie 110 m przez płotki (1994, 1995, 1997), dwukrotny mistrz Polski na dystansie 60 m przez płotki (1997, 1998), wychowanek SMS Racibórz, reprezentant AZS – AWF Katowice, trenerzy: M. Balin (Racibórz) J. Iskra (Katowice), aktualnie dr R. Mehlich jest adiunktem Zakładu Lekkiej Atletyki AWF Katowice,
– Krzysztof Mehlich (AZS Katowice) – 5 miejsce w półfinale IO 1996 r. (Atlanta) na dystansie 110 metrów przez płotki, brązowy medal MEJ 1993 r. (San Sebastian), brązowy medal Uniwersjady 1995 r. (Fukuoka), wychowanek SMS Racibórz, trenerzy: J. Gasilewski (Racibórz), J. Iskra (Katowice), aktualnie dr K. Mehlich jest adiunktem na Wydziale Fizjoterapii AWF Katowice,
– Piotr Drozd – 4 miejsce w biegu na dystansie 400 m przez płotki Gimnazjada 1995 r. (Bath), 7 miejsce MEJ 1997 r. (Lubljana), 4 krotny Mistrz Polski juniorów (1995, 1996, 1997, 1998), wychowanek SMS Racibórz, trener J. Gasilewski
– Artur Noga – 5 miejsce w finale IO 2008 r. (Pekin) na dystansie 110 metrów przez płotki wychowanek SMS Racibórz, mistrz Europy juniorów 2007 r. (Hengelo), mistrz świata juniorów 2006 r. (Pekin), młodzieżowy mistrz Europy 2009 r. trenerzy: K. Szynol (Racibórz), A. Radiuk (Warszawa).
Biegi wytrzymałościowe
Bieg długi (dolichos) po raz pierwszy rozegrano na 15 Igrzyskach Olimpijskich w 728 r. p.n.e.. Początkowo liczył on 7 stadionów (1345 m). W toku rozwoju igrzysk zwiększano ten dystans do 8, 10, 12 oraz 24 stadionów (ok. 4614 m). Pierwszym olimpionikiem na tym wytrzymałościowym dystansie został Akantos ze Sparty. Typowym biegiem średnim, był nie uznawany w Olimpii hippios, czyli bieg na dystansie czterech stadionów (710 – 740 m). Rywalizacja w tej konkurencji biegowej występowała m.in. na igrzyskach istmijskich i panatenajskich. We współczesnej lekkiej atletyce biegi wytrzymałościowe obejmują kilka grup konkurencji biegowych: biegi średnie (800 – 1500 m), biegi długie (3000 – 10000 m oraz biegi z przeszkodami), maratony (w tym również półmaratony oraz supermaratony), biegi uliczne (rozgrywane poza stadionami, najczęściej na ulicach miast), biegi przełajowe (rozgrywane również poza stadionami, w terenie niezurbanizowanym – park, las, łąka), biegi górskie (wyłącznie w terenie górzystym) oraz biegi na orientację.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Margita Koerner (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – brązowy medal w biegu przełajowym na dystansie 2 km Gimnazjady 1979 r. (Lille la Grande Motte), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Stępień,
– Jan Prasek („Spójnia” Racibórz) – uczestnik ME 1971 r. (Helsinki) oraz HME (6 m.) 1972 r. (Grenoble) w biegu na dystansie 1500 m, rekordzista Polski juniorów w biegu na 1500 m (1971 r.- 3:41,4 s) i 1000 m (2:21,5 s), trenerem Praska był prof. dr hab. Joachim Raczek,
– Joachim Raczek, były trener kadry narodowej w biegach średnich (lata 70.), profesor nauk o kulturze fizycznej, autor wielu prac z zakresu wysiłku wytrzymałościowego (m.in. „Rozwój wytrzymałości dzieci i młodzieży szkolnej.” 1981, „Wytrzymałość dzieci i młodzieży. Rozwój i kształtowanie.” 1988), były rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu, szczegóły dotyczące naukowej twórczości profesora, można znaleźć w pracy „Pogranicza Edukacji” wydanej przez PWSZ w 2004 roku,
– Piotr Morka (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – uczestnik ME Juniorów 1977 r. (Donieck) w biegu na dystansie 800 m, obecnie szkoleniowiec „Victorii” Racibórz,
– Eugeniusz Stacha, Czesław Mojżysz i Paweł Szweda (wszyscy ROW Rybnik), to wielokrotni medaliści (lata 70 i 80) Mistrzostw Polski Seniorów, na dystansach 800 – 3000 m z przeszkodami, trenowani przez Mieczysława Kunickiego. Dr Mieczysław Kunicki to wieloletni pracownik Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu,
– Patrycjusz Szwajnoch (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – rekordzista polski juniorów w biegu na dystansie 2000 m z przeszkodami (1997 r. – 5:44,18 s). Szwajnoch a także Beata Monica – Szyjka (reprezentantka Polski, trzykrotna uczestniczka sztafetowych biegów maratońskich 1993, 1994, 2000), Aleksandra Kazubek i wielu innych medalistów Mistrzostw Polski to wychowankowie trenera Piotra Morki.
Skok wzwyż
Skoki, podobnie jak biegi, chody i rzuty, to naturalna forma ruchu. Jedną z ciekawszych i bardzo widowiskowych konkurencji lekkoatletycznych jest skok wzwyż. Celem skoku wzwyż jest przemieszczenie ciała skoczka w powietrzu, nad poprzeczką zawieszoną na pionowych stojakach, na jak najwyższej wysokości. W starożytnej mitologii Greków i Rzymian skok wzwyż nie występował. Skoki wzwyż często występują w kulturze Eskimosów. W erze nowożytnych igrzysk olimpijskich, konkurencja ta rozgrywana jest od 1896 roku – mężczyźni, oraz od 1928 r. – kobiety. Pierwsze oficjalne zawody w skoku wzwyż rozegrano w Anglii w 1864 r., natomiast pierwszy rezultat zanotowano już w 1827 r.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Danuta Bułkowska – olimpijka IO 1980 r. (Moskwa), brązowa medalistka HMŚ (1985), dwukrotna brązowa medalistka HME (1984, 1985), brązowa medalistka Uniwersjady (1985), dziewięciokrotna mistrzyni Polski, aktualna rekordzistka Polski w skoku wzwyż – 197 cm, wychowanka SMS Racibórz, trener B. Mańka, w latach 1975-76 MKS-AZS Racibórz, 1977-78 „Victoria” Racibórz, od 1978 AZS Wrocław,
– Zuzanna Warzecha (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – złoty medal HMPJ 2003 r. (Warszawa), 2004 r. (Spała), srebrny medal HMPJ 2005 r. (Spała), MPJ 2003 r. (Gdańsk), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol,
– Justyna Kasprzycka (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – złoty medal MPJ 2003 r. (Gdańsk), srebrny medal HMPJ 2003 r. (Warszawa), 2004 r. (Spała), brązowy medal MPJ 2004 r. (Zielona Góra), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol,
– Jerzy Ziętara (MKS-AZS Racibórz) – złoty medal MPJ 1975 r. (Białystok), wychowanek SMS Racibórz, trener B. Mańka.
Skok w dal
Skoczność jako forma przejawiania motoryczności, towarzyszy człowiekowi od zawsze. Oprócz chodu, biegu i rzutu, skok zalicza się do najbardziej naturalnych form ruchu (Stawczyk 1988). Jako konkurencja sportowa, skok w dal uprawiany był w czasach starożytnych. Pojawił się w roku 709 p.n.e., jako druga konkurencja olimpijskiego pięcioboju (pentatlonu). Olimpijczyk oddawał skok z niewielkiego rozbiegu, trzymając w dłoniach „ciężarki zamachowe” (haltery). W starożytnym Rzymie i średniowieczu, skok w dal wchodził w skład szkolenia wojskowego. Skok w dal rozgrywany jest na Igrzyskach Olimpijskich od 1896 r. dla mężczyzn i od 1948 r. dla kobiet.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Ewa Mehlich – Piekarska (MKS-SMS „Victoria” Racibórz) – złota medalistka w skoku w dal HMPJ w 1990 r., srebrna w 1991 r., złota medalistka MPJ w1990 r., brązowa w 1991 r. oraz srebrna w 1992 r., zdobywczyni 5 miejsca w Zawodach Przyjaźni w 1991 r. (Briańsk), wychowanka SMS Racibórz, trener K. Szynol, żona olimpijczyka Krzysztofa Mehlicha.
Pchnięcie kulą
Pierwsze wzmianki o tej konkurencji można znaleźć w Iliadzie Homera, gdzie na igrzyskach ku czci Patroklesa rozegrano rzut bryłą żelazną (solos). Nie jest jednak pewne czy był to pierwowzór pchnięcia kulą czy rzutu dyskiem. Ważną częścią greckiego systemu wychowania a także starożytnego pentatlonu były rzuty kamieniami o różnej, czasami znacznej, masie (lithobolia). Następnie konkurencja ta pojawia się w XVII wieku, kiedy to angielscy żołnierze urządzali zawody w rzucie kulą armatnią. Reguły konkurencji zostały ustalone w 1860 r.; wtedy pchnięcie wykonywane było z kwadratu o boku siedmiu stóp. Kwadrat został w 1906 roku zastąpiony przez koło o średnicy 2,13 m, natomiast masa kuli została ustalona na 16 funtów (7,257 kg). W 1951 roku Parry O’Brien (USA) stworzył nową technikę. Zawodnik ustawiał się tyłem do kierunku pchnięcia i wykonując „doślizg" do progu i skręt biodra wraz z obrotem o 180o, wypychał kulę. W 1976 roku Aleksander Barysznikow wprowadził technikę rotacyjną, podobną do tej stosowanej w rzucie dyskiem, która stała się bardzo popularna. Kobiece zawody w pchnięciu kulą rozegrano po raz pierwszy we Francji w 1917 roku, a konkurencja ta w wykonaniu kobiet zadebiutowała na igrzyskach olimpijskich w 1948 roku. Mężczyźni rywalizują na igrzyskach w pchnięciu kulą od 1896 roku.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Kusa Dorota – złoty medal HMPJ 1986 r. (Zabrze), srebrny medal HMPJ 1984 r. (Warszawa), 1985 r. (Zabrze), MPJ 1984 r. (Poznań), wychowanka SMS Racibórz, trener Joanna Skalik,
– Dariusz Dziadkiewicz i Dominika Franiczek to kolejni wychowankowie trenerki Joanny Skalik (SMS Racibórz) – medaliści Mistrzostw Polski Juniorów, odpowiednio w 1992 i 2006 roku.
Rzuty obrotowe (techniką dyskową)
Rzuty obrotowe to przede wszystkim rzut dyskiem oraz rzut młotem. Rzuty tego rodzaju, to trudne technicznie, jednak bardzo atrakcyjne i widowiskowe konkurencje lekkoatletyczne. Uważa się, że rzut dyskiem powstał na drodze przekształcenia się z ćwiczeń wojskowych, z rzutu płaskim kamieniem sposobem zamachowym, który był prawdopodobnie jednym ze środków walki piechoty. Pierwsze opisy dysku pochodzą z dzieł Homera. Pierwotnie, dyski były zupełnie płaskie, o nierównych brzegach i kształcie zbliżonym do kolistego, najczęściej dysk był kamieniem, odpowiednio wyciosanym dla lepszego ujęcia w dłoni. W okresie późniejszym stosowano dyski drewniane, marmurowe, brązowe oraz odlane z żelaza. Zachowane do czasów współczesnych dyski są bardzo zróżnicowane wagą (1,25 – 6,63 kg) i wielkością (średnica od 16,5 do 34 cm), co sugeruje, że każdy miotacz indywidualnie dobierał dysk dla siebie.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Franiczek Dominika – srebrny medal OOM 2007 r. w rzucie dyskiem (Szczecin), wychowanka SMS Racibórz, trener Joanna Skalik.
Rzuty zamachowe
Rzuty zamachowe to w szkolnej kulturze fizycznej rzut piłeczką palantową oraz rzut oszczepem. Rzuty kamieniami występujące w starożytności (Grecja), praktycznie niczym nie różnią się od współczesnego rzutu piłeczką palantową. Oszczep w starożytności, występował m.in. jako rodzaj broni (włócznia). Za pierwszego mitycznego miotacza oszczepem uważa się samego Heraklesa. Oszczepu używano również do polowań. W mitologii starożytnej zachowały się wzmianki o rozgrywanych konkursach w rzucie oszczepem do celu. Rzut oszczepem był także jedną z konkurencji pentatlonu. W epopejach Homera często podkreśla się znaczenie rzutu oszczepem dla wszechstronnego rozwoju fizycznego młodych greków. Rzut oszczepem bojowym (akon lub akontisma) był podstawowym ćwiczeniem w czasie długoletniej służby wojskowej. Oszczep wojskowy był wykonany z ciężkiego drzewca zakończonego metalowym ostrzem. Według niektórych źródeł, klasyczny oszczep miał 190 cm długości i grubość ludzkiego kciuka, natomiast grot wykonany był z żelaza, brązu lub z obsydianu. Charakterystycznym elementem starożytnego oszczepu były tzw. ankyle, czyli skórzany lub sznurkowy rzemień o długości ok. 2 stóp, zakończony pętlą. Ten oryginalny węzeł umiejscawiano w środku oszczepu, a miał on ułatwić uchwyt sprzętu oraz pomóc nadać większą prędkość wyrzutu poprzez m. in. rotację wokół własnej osi.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Anna Wojtaszek–Pazera–Bocson – najwybitniejsza lekkoatletka z Raciborza (ur. w Krzanowicach 25.11.1936 r.). Wojtaszek była mistrzynią i rekordzistką Polski (1956 r.). Po emigracji do Australii, na Igrzyskach Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff (1958r.) ustanowiła rekord świata (jako Pazera) – 57,40 m. Anna Wojtaszek była uczestniczką Igrzysk Olimpijskich w 1956 r. (9 m.), 1960 r. (6 m.) i 1964 r.
– Cecylia Bajer – jedna z najlepszych polskich oszczepniczek przełomu lat 60. i 70., reprezentantka klubu „Naprzód” Rydułtowy. W latach 1968-1971 była czterokrotną medalistką Mistrzostw Polski (RŻ – 56,88 m).
Chody i marsze
Chody (początkowa nazwa „pedestrianizm”) powstały w XVIII wieku w Anglii. Tam też w roku 1867 rozegrano pierwsze zawody mistrzowskie. W końcu XIX i na początku XX wieku rozgrywano zawody w chodzie sportowym na różnych, często bardzo długich, dystansach. Chód rozgrywany jest na bieżni stadionu (krótkie dystanse) oraz na ulicach aglomeracji miejskich. Chód sportowy to „ posuwanie się do przodu krokami z zachowaniem stałego kontaktu z ziemią w taki sposób, iż nie jest widoczna utrata kontaktu z podłożem. Noga wykroczna musi być wyprostowana od momentu postawienia tej nogi na ziemi do momentu uzyskania przez nią pozycji pionowej” (wyciąg z przepisów). Za złamanie tych zasad zawodnikowi grozi dyskwalifikacja. Chód jest olimpijską konkurencją lekkoatletyczną od 1908 r. – mężczyźni, oraz od 1992 r. – kobiety. Mężczyźni startują na dystansach 20 i 50 km, kobiety na 10 i 20 km.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Mariusz Szczęsny – złoty medal na Mistrzostwach Polski Juniorów w chodzie na 20 km w 1977 r. (Łódź), reprezentant klubu „Victoria” Racibórz, trener Bogumił Mańka.
– Jacek Bednarek – olimpijczyk IO 1988 r. (Seul), finalista HME w 1987 r., mistrz Polski w chodzie na 50 km (1989 r.), brązowy medalista MP w chodzie na 20 km (1984 r.), reprezentant klubu „ROW” Rybnik.
Wieloboje lekkoatletyczne
Rodowód współczesnych wielobojów lekkoatletycznych sięga czasów starożytnych. Pentatlon – starożytny pięciobój był wzorem dzisiejszego wieloboju lekkoatletycznego. Była to prawdziwa próba wszechstronności, obejmująca rywalizację w czterech konkurencjach „lekkoatletycznych” (bieg, skok, rzut oszczepem i dyskiem) oraz bezpośrednią walkę z przeciwnikiem w zapasach. Obecnie mężczyźni uprawiają dziesięciobój:
1 dzień: 100 m, skok w dal, pchnięcie kulą, skok wzwyż, 400 m,
2 dzień: 110 m ppł, rzut dyskiem, skok o tyczce, rzut oszczepem, 1500 m,
natomiast kobiecy siedmiobój obejmuje:
1 dzień: 100 m ppł, skok wzwyż, pchnięcie kulą, 200 m,
2 dzień: skok w dal, rzut oszczepem, 800 m.
Do programu igrzysk olimpijskich dziesięciobój wszedł w 1912 roku. Mężczyźni uprawiali również pięciobój, na igrzyskach olimpijskich rozgrywany był tylko trzykrotnie (1912-1924). Kobiety rozpoczęły uprawianie wieloboju w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Wieloboje kobiet zadebiutowały na igrzyskach olimpijskich w 1964 roku, początkowo był to pięciobój. Od 1981 roku kobiety uprawiają siedmiobój.
Raciborskie osiągnięcia sportowe
– Jadwiga Sadowska – reprezentantka Polski, złoty medal Mistrzostw Polski Juniorów w siedmioboju, 1980 r. (Łódź), reprezentantka klubu „Victoria” Racibórz, trener Karol Szynol.
– Agnieszka Wantuła i Alicja Serwatka – złoty medal HMPJ w pięcioboju w 1986 r. (Zabrze) oraz brązowy medal MPJ w siedmioboju 1986 r. (Spała), reprezentantki klubu „Victoria” Racibórz, trener Karol Szynol.
– Jolanta Wroza – brązowy medal MPJ w siedmioboju 1988 r. (Piła), reprezentantka klubu „Victoria” Racibórz, trener Karol Szynol.
– Iwona Chraścina – srebrny medal MPJ w siedmioboju 1989 r. (Kielce), 1990 r. (Stargard), srebrny medal HMPJ w pięcioboju 1991 r. (Spała) oraz brązowy medal 1990 r. (Łódź), reprezentantka klubu „Victoria” Racibórz, trener Karol Szynol.
– Izabela Plura – srebrny medal MPJ w siedmioboju 1999 r. (Zielona Góra), reprezentantka klubu „Victoria” Racibórz, trener Karol Szynol.
– Matylda Siedlok i Katarzyna Bereżańska – złoty i brązowy medal HMPJ w pięcioboju w 2005 r. (Spała), reprezentantki
klubu „Victoria” Racibórz, trener Karol Szynol.
dr Jarosław Gasilewski, prof. Janusz Iskra, prof. Michał Szepelawy
Artykuł zaczerpnięto z Eunomii nr 1(50)/styczeń 2011
Czytaj również:
-inne artykuły zaczerpnięte z Eunomii
-inne artykuły związane z PWSZ
Środowisko, jakość życia, ekologia
.jpg "Remont")
.jpg "Remont zabytkowego spichlerza chłopskiego w Raciborzu zakończony")
