Władysław Opolczyk, fundator klasztoru, nie zawsze był taki święty, jak na pierwszy rzut oka może się wydawać – był autorem m. in. planu rozbioru Polski, popierał Krzyżaków przeciw królowi Jagielle, a gdy trzeba było – Polaków przeciw obcym.
9 sierpnia 1382 roku Władysław Opolczyk, władca licznym domen na Śląsku i w Koronie Królestwa Polskiego ufundował na Jasnej Górze w Częstochowie klasztor paulinów. Prawdopodobnie to również on sprowadził do niego obraz Cudowny Obraz Matki Boskiej z Bełza, znany później jako Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
Nazwa Jasna Góra została nadana przez pochodzących z Węgier paulinów na część ich macierzystego klasztoru na Jasnej Górze w Budzie, który znajduje się na wapiennym wzgórzu.
Klasztor szybko zaczął przyciągać licznych pielgrzymów, a z czasem stał się również ważnym punktem obronnym – w latach 1620 – 1648 zostały wzniesione fortyfikacje, które pozwoliły w czasie potopu szwedzkiego skutecznie odeprzeć wojska szwedzkie. Najbardziej znane wyobrażenie o tamtych wydarzeniach, choć często mijające się z prawdą, stworzył Henryk Sienkiewicz w "Potopie". Kolejne wojny, domowe i z wrogami zewnętrznymi również nie mijały klasztoru, który mimo to nadal stoi na swoim miejscu.
Ciekawą osobą, z której biografią warto się zapoznać jest fundator klasztoru – Władysław Opolczyk, który odegrał wielką rolę w historii drugiej połowy XIV wieku. Był m. in. palatynem Węgier, wielkorządcą Rusi Halickiej, przez pewien czas wielkorządcą Polski, spiskował z Krzyżakami, proponował rozbiór Polski, walczył z królem Jagiełłą. Miał również swój udział w obaleniu niektórych zapisów spadkowych Kazimierza Wielkiego, a gdy mu się to opłacało popierał księcia mazowieckiego Siemowita IV na męża Jadwigi zamiast Władysława Jagiełły.
Wiele złego dla sprawy polskiej uczynił Władysław Opolczyk, ale dotacja z 9 sierpnia 1382 roku sprawiła, że historia zapamiętała go inaczej. Lepiej. Doniosła rola jaką odegrał Opolczyk w fundacji klasztoru nadal jest oficjalną wykładnią historyczną. Niemniej pojawiają się głosy, że to nie obrotny książę opolski był jego fundatorem, gdyż jako niewierny lennik nie miał praw do tych terenów, a król Polski poprzez biskupa krakowskiego. Wszystko pozostaje kwestią interpretacji źródeł historycznych.
/żet/
Przypomnial mi sie motyw z Narrentrumu Sapkowskiego, tzn z trzeciej czesci, Lux cos tam cos tam, jak ten rycerz rozbojnik napadl jakos w epilogu na klaszotr jasnogorski… ciekawe czasy to byly, a Władysław Opolczyk może i zdrajca, ale jaki obrotny!:D