M. Lenk: My się od Odry broń Boże nie zamierzamy odwracać

Spotkanie z inż. Stanisławem Staniszewskim i Gabrielą Tomik (pełnomocnik ds. Odry prezydenta Kędzierzyna-Koźla), do którego doszło 2 sierpnia w Urzędzie Miasta Racibórz, na nowo wywołało temat gospodarczego wykorzystania Odry do tablicy publicznej debaty w Raciborzu. Swój głos w tej sprawie zabrali poproszony przez nas o komentarz w tej sprawie radny Dawid Wacławczyk (więcej w artykule: Władze Raciborza odwracają się do Odry plecami) oraz radny Robert Myśliwy (więcej w artykule: R. Myśliwy chce, aby miasto zajęło się kanałem Odra-Dunaj). Po powrocie z urlopu głos postanowił zabrać również prezydent Miasta Racibórz Mirosław Lenk. Zapraszamy do lektury wywiadu z prezydentem Raciborza.

Wojciech Żołneczko: Co sądzi Pan o inicjatywach podejmowanych przez ludzi pokroju inż. Stanisława Staniszewskiego, którzy od lat dążą do zwrócenia się Polski w kierunku rzek? Mogą oni liczyć na wsparcie Pana jako prezydenta Raciborza?

Prezydent Miasta Racibórz Mirosław Lenk: Brak stanowiska państwa powoduje, że Pan Staniszewski szuka inicjatyw oddolnych – zwrócił się do sejmiku województwa śląskiego, zwrócił się do mnie jako szefa euroregionu i prezydenta miasta. Zarówno jako szef euroregionu jak i przedstawiciel Raciborza będę wspierał te działania, czyli krótko mówiąc będę pisał do krajowego zarządu gospodarki wodnej, do premiera w tej kwestii, żeby to przynajmniej wyjaśnić. Rozumiem, że państwo może teraz stawiać na autostrady i koleje, ale przynajmniej musimy wiedzieć, jak ta kwestia jest istotna i jakie są realne szanse na jej realizację.

Co Pana zdaniem musi się stać, aby doszło do przełomu?

M.L.: Najpierw państwo polskie musi uznać pewne fakty, podpisać się pod umową na temat szlaków wodnych, którą podpisały otaczające nas kraje Europy. O zaniedbanie transportu rzecznego w Polsce trudno obwiniać jeden rząd. Wszystkie rządy, zaczynając od gabinetu Tuska i idąc do tyłu aż po Buzka , Milera, Kaczyńskiego i Pawlaka – nikt tego dokumentu nie podpisał. Polska nie ma jasnego stanowiska jak problem dróg wodnych powinien być rozwiązany.

Czy Pana zdaniem marzenie pasjonatów dróg wodnych o budowie kanału Odra-Dunaj może się ziścić? Przekonują oni, że potrzeba tylko dobrej woli i samozaparcia, że środki unijne są, trzeba tylko po nie sięgnąć…

M.L.: Musimy pamiętać, że to są potężne pieniądze… 8 mld euro! Dla porównania zbiornik Racibórz to jest ok. 0,9 mld zł – patrząc tylko na koszty. Mówienie, że te pieniądze są, gdzieś leżą i można je pozyskać to też nie do końca jest prawda. Kanał Odra – Dunaj jest tak potężnym przedsięwzięciem, że w ludziach brakuje wiary. Temat jest bardzo trudny. Zbiornik Racibórz jest faktem, ma dokumentację, finansowanie, wykonawcę, a kanał Odra-Dunaj…?

Przystań, spływ kajakowy to jedno, ale czy zignorowanie spotkania z inż. St. Staniszewskim w Urzędzie Miasta to nie jest właśnie odwrócenie się do Odry plecami?

M.L.: Mogłoby się wydawać, że ktoś zignorował tamto spotkanie ale to nie tak… Gdybym był w Raciborzu, to bym się z panem inżynierem Staniszewskim spotkał. Gdyby organizator spotkania, pan Janusz Gałązka, powiedział, że chce zgromadzić społeczność samorządową i nie tylko na to spotkanie, to byśmy mu w tym pomogli, ale ze strony organizatora spotkania nie było jasnego oczekiwania takiej pomocy. Dlatego zgodnie z prośbą ograniczyliśmy się do udostępnienia sali. Ja się z panem Staniszewskim systematycznie spotykam, wymieniamy się materiałami, obiecujemy wsparcie, lobbowanie i zgłaszanie tych problemów.

W dokumentach zagospodarowania  przestrzennego Raciborza przebieg kanału Odra-Dunaj istnieje. Natomiast jak on istnieje, tego nikt nie wie kompletnie. Wielu wyobraża sobie, że jak kanał Odra-Dunaj, to od razu wielki port w Raciborzu. A kto powiedział, że w Raciborzu? Może w Nędzy, Kuźni Raciborskiej, Kędzierzynie-Koźlu, gdzieś na ziemi wodzisławskiej? To są tylko nasze życzenia i wyobrażenia. Porty to miejsca, gdzie odbywa się załadunek i przeładunek towarów… Dla takiej inwestycji trzeba określić zapotrzebowanie… Należy również pamiętać, że transport wodny jest rzeczywiście tańszy od transportu drogowego czy kolejowego, ale w krajach, gdzie o drogi wodne się dba, a w Polsce od wojny nikt o nie nie dbał, dlatego rzeki praktycznie przestały być żeglowne. Czy Niemcy, Belgia, Holandia, Francja zdecydowałyby się budować drogi wodne, gdyby nie miały rozwiązanego problemu transportu drogowego? To kolejne pytanie, a takich w tym temacie jest bardzo wiele.