Promocja Almanachu Prowincjonalnego, czyli święto poezji

– To są wieczory świąteczne wszystkich, którzy kochają poezję i sztuki pokrewne… To są wieczory, dla których warto żyć – mówił otwierając spotkanie promocyjne 18. Almanachu Prowincjonalnego redaktor wydawnictwa Marek Rapnicki. Spotkanie było kompletne w tym sensie, że uczestniczyli w nim zarówno twórcy jak i odbiorcy, którzy – odnosząc się do słów Vladimíra Křivánka – odrzucili iluzje otaczającego nas świata i wybrali drogę prawdy – drogę dobra.

– Poezja nie jest ważniejsza od życia, ale gdyby nie było poezji, życie utraciłoby sens – mówił na spotkaniu Vladimír Křivánek, poeta, historyk literatury, krytyk literacki, którego poezja znalazła się w najnowszym wydaniu Almanachu. Żartował, że bycie poetą w wieku 20 lat jest całkiem normalnie, 30 – nie całkiem, 50 – dziwaczne, 60 – no cóż, wtedy już wiadomo, że poetą pozostanie się do śmierci.

Choć trudno wyróżnić bardziej ciekawe wątki "wieczoru, dla którego warto żyć", to gdyby ktoś zdecydował się na ten krok, z pewnością musiałby wspomnieć również o rozmowie z tłumaczem z języka czeskiego na polski Andrzejem Babuchowskim, który przybliżył raciborzanom wyjątkowe dzieło Miloša Doležala traktujące o "cudzie w Czyhoszczy" i ks. Toufarze "czeskim Popiełuszce". Cudzie, który dla Státní bezpečnost (czechosłowacki odpowiednik polskiego Urzędu Bezpieczeństwa i późniejszej Służby Bezpieczeństwa) stał się pretekstem do rozpoczęcia brutalnej i bezpardonowej walki z kościołem, religią i religijnością w Czechosłowacji.

– Jak żyć księże profesorze? – spytał kolejnego gościa, ks. Jerzego Szymika, Marek Rapnicki. – Nie da się żyć bez jednej wartości, bez Boga – odpowiedział duchowny, podkreślając jednocześnie, że jest to podstawowe przesłanie nauki papieża Benedykta XVI oraz papieża Franciszka.  – To jest też moja podstawowa radość, że jestem księdzem i mogę temu służyć, że nie jestem akwizytorem lipnej sprawy; to jest coś za czym stoi mądrość większa niż ja – dodał ks. Jerzy Szymik. Jako iluzję określił myślenie o swoim życiu jako o paśmie zwycięstw, gdyż… zmierzamy do śmierci. Jeśli życie ma być wygraną, to tylko na gruncie porażki.