O miłości wielkiej i tej zwykłej – okazywanej każdego dnia; o miłości platonicznej i wyrażonej w erotykach; o uczuciu nieodwzajemnionym i tym nachalnym, osaczającym – to tematyka utworów zaprezentowanych przez zespół uczniów Gimnazjum Nr 5, którzy walentynki spędzali na wieczorku poetyckim. W lirycznym nastroju, w ciepłym świetle płomieni świec, w dekoracjach sielskich ogrodów, podkładem gitar, skrzypiec, fletu i saksofonu, przy kawie i herbacie rozprawiali, rymując o blaskach i cieniach stanu zakochania.
Czy pozwolisz, że Ci powiem…/ W wielkim skrócie i milczeniu… (…)
Słowa dwa, co brzmią jak śpiew,/ dwa proste słowa…Kocham Cię…
Dlaczego recytowali? Bo tak łatwiej wyrazić uczucie, bo wielu już ma odwagę kochać, ale nie każdy potrafi to powiedzieć, więc czemu nie posłużyć się słowami poetów?
Kocham Cię jak powietrze…/Jak dziurę w starym swetrze…/Jak drzewo na polanie…
Po prostu kocham Cię…/ Kochanie…
Wiersze Leśmiana, Asnyka, Gałczyńskiego…oraz naszego kolegi, ucznia klasy IIb Karola Sobczyńskiego, wiersze o spotkaniach w bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach oraz o rozstaniu i trudnych do opisania emocjach, przepełnionych smutkiem, żalem, rozgoryczeniem. O uczuciach ukrywanych pod płaszczykiem ironii. O marzeniach:
Żeby coś się zdarzyło /Żeby mogło się zdarzyć/I zjawiła się miłość./Trzeba marzyć.
Jednym słowem wieczorek poetycki, którego odbiorcami byli uczniowie G5, absolwenci, rodzice, nauczyciele, osoby zaprzyjaźnione i zakochane pary, traktował o bezbronności człowieka względem miłości.
Rynek pracy, edukacja, depopulacja
