Parafianin z Pietrowic Wielkich, długoletni świecki misjonarz w Papui Nowej Gwinei Rudolf Wilczek 27 czerwca zostanie wyświęcony na diakona stałego diecezji opolskiej.
Jak informuje strona internetowa diecezji opolskiej, dwóch kolejnych diakonów stałych zostanie wyświęconych dla diecezji opolskiej. W sobotę 20. 06. 2015 r. święcenia otrzymał Piotr Joszko, katecheta w parafii św. Michała Archanioła w Prudniku, natomiast tydzień później (27.06.2015) parafianin z Pietrowic Wielkich, długoletni świecki misjonarz w Papui Nowej Gwinei, Rudolf Wilczek. W naszej diecezji będzie odtąd już pięciu stałych diakonów.
Ich posługa jest bardzo pomocna w duszpasterstwie parafialnym. Diakon może głosić wiernym Słowo Boże, udzielać chrztu, rozdawać i zanosić chorym Komunię św., asystować i błogosławić związki małżeńskie oraz przewodniczyć obrzędom pogrzebowym i różnego rodzaju nabożeństwom. Diakonem stałym może zostać mężczyzna samotny lub żonaty, po skończonych studiach teologicznych i dwuletnim studium uzupełniającym. Nowy cykl takich studiów w Diecezjalnym Instytucie Formacyjnym w Opolu rozpocznie się w październiku bieżącego roku.
—————————
Co to jest diakonat stały?
Ponad 35 lat temu Sobór Watykański II przywrócił po tysiącu latach nieobecności posługę (urząd) diakonatu stałego. Obecnie jest on integralną częścią Kościołów katolickich wszystkich kontynentów i odgrywa w nich znaczącą rolę, szczególnie w Ameryce Północnej i Europie Zachodniej. W Europie Środkowo-Wschodniej posługa diakona stałego jest prawie nieznana. Decyzję o wprowadzeniu w Polsce diakonatu stałego podjął Episkopat Polski na początku 2004 r. Instytucję taką może w swojej diecezji powołać każdy biskup. Aktualnie w Polsce wyświeconych jest dziewięciu stałych diakonów Kościoła rzymsko-katolickiego (obrządku łacińskiego), po jednym w diecezjach warszawskiej, ełckiej i pelplińskiej oraz trzech w diecezji toruńskiej oraz opolskiej. Diakon może sprawować wiele funkcji sakramentalnych i liturgicznych. Głosi wiernym Słowo Boże, ma również prawo do nauczania i napominania wiernych. Ponadto diakon może udzielać chrztu, przechowywać i rozdawać Komunię św., asystować i błogosławić w imieniu Kościoła związki małżeńskie, a także przewodniczyć obrzędom żałobnym i pogrzebowym. W odróżnieniu od kapłana, nie będzie mógł jednak odprawiać Mszy świętej i słuchać spowiedzi.
Rudolf Wilczek syn Adalberta i Anny Wilczek z Gamowa. Urodzony 23 listopada 1962 roku w Krowiarkach. Razem z czterema braćmi wychowywał się w Gamowie, gdzie rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Tam też uczęszczał do przedszkola i szkoły podstawowej. Dalszą naukę kontynuował w Zespole Szkół Mechanicznych w Raciborzu na kierunku elektromechanik.
Po zdaniu matury i ukończeniu szkoły w 1981 roku zaczął pracę zawodową w SKR Pawłów. W czasie stanu wojennego w latach 1982 – 1983 odbył zasadniczą służbę wojskową. Po jej ukończeniu kontynuował pracę w tym samym zakładzie. W 1985 rozpoczął zaoczne studia filozoficzno-teologiczne na filli KUL w Opolu. W tym samym czasie był bardzo aktywny w ruchu MAITRI na rzecz ubogich. W 1988 roku wyjeżdża na kilka miesięcy do Indii jako woluntariusz gdzie pracuje w umieralniach Matki Teresy w Kalkucie oraz wiosce trędowatych ojca Mariana Żelazka SVD w Puri.
Po przyjeździe z Indii wstępuje do seminarium Księży Werbistów gdzie kontynuuje naukę filozoficzną i teologiczną w Nysie i Pieniężnie. W 1992 roku udaje się do Boliwii w ramach praktyki pastoralnej. Po ukończeniu kursu języka hiszpańskiego w La Paz zostaje przeznaczony do pracy w parafii Batallas na boliwijskim altiplano niedaleko jeziora Titicaca a po dwóch latach przeniesiony do parafii Coripata w regionie Yungas. Po powrocie z Boliwii w 1995 roku kontynuuje studia teologiczne w Pieniężnie i na KUL w Lublinie, gdzie w 1998 roku uzyskuje tytuł magistra teologii. W Święta Wielkanocne tego samego roku z pomocą prokury misyjnej Księży Werbistów wyjeżdża jako misjonarz świecki, najpierw na Filipiny gdzie przez sześć miesięcy uczy się języka angielskiego, a następnie do Papuii Nowej Gwinei. Pierwsza jego placówka w PNG – Porgera znajduje się w górach w diecezji Enga, gdzie pracował razem z o. Andrzejem Soboniem SVD. Głównym zajęciem była praca z młodzieżą zarówno edukacyjna jak i pastoralna. Pod koniec 2000 roku zostaje zaproszony do pracy przez biskupa diecezji Goroka, Francesco Sarego. Korzysta z tego zaproszenia i udaje się do Goroki gdzie zarządza centrum konferencyjno – rekolekcyjnym w Kefamo. W maju 2001 roku zawiera w Goroce związek małżeński z Victorią Pegte z Filipin i oboje zajmują się pracą w centrum jeszcze przez rok. W kwietniu 2002 roku przenoszą się na Uniwersytet Słowa Bożego w Madang. Oboje pracują ze studentami jako wychowawcy i wykładowcy. Rudolf na stanowisku dyrektora departamentu do spraw studenckich oraz wykładowca kilku przedmiotów teologicznych, natomiast jego żona Victoria jako psycholog/pedagog uniwersytecki oraz wykładowca psychologii i poradnictwa. W czerwcu 2005 roku przychodzi na świat syn Karol. Z początkiem roku 2006, Rudolf rozpoczyna drugi fakultet, są to czteroletnie studia zaoczne na DWU (Divine Word University) na kierunku Zarządzanie. W tym też roku zostaje przeniesiony na stanowisko Dyrektora Finansowego Uniwersytetu. Po ukończeniu studiów nadal pracuje na stanowisku dyrektora finansowego oraz dorywczo wykłada zarządzanie finansami dla studentów w trybie zaocznym. To trwa do maja 2012 roku kiedy to decyduje się na powrót do Polski razem z żoną i synem.
Osiada w swojej rodzinnej miejscowości, Gamowie gdzie końcem tego samego roku rozpoczyna posługę nadzwyczajnego szafarza komunii świętej. W kwietniu 2014 roku przeprowadza się do Pietrowic Wielkich na ulicę Nową gdzie obecnie mieszka. Od października 2013 roku przygotowuje się do przyjęcia święceń Diakonatu Stałego [za parafia.pietrowicewielkie.pl].
oprac. /ps/
Środowisko, jakość życia, ekologia
.jpg "Remont")
