Projektowania miasta nie zaczyna się od anten

Ideą międzynarodowego ruchu Cittaslow jest propagowanie w mniejszych miastach (do 50 tys. mieszkańców) harmonijnego życia, stanowiącego alternatywę wobec wielkomiejskiego pośpiechu i postępującej globalizacji. Do ruchu należą niewielkie miasta, które gwarantują spokój i wolniejsze tempo życia.

Miasta, które postawiły na jakość życia stawiają na:
– zrównoważony rozwój miasteczek wykorzystujący miejscowe zasoby
– poprawa jakości życia mieszkańców m.in. dzięki tworzeniu odpowiedniej infrastruktury miejskiej oraz miejsc odpoczynku i rekreacji
– ochrona środowiska i promowanie postaw ekologicznych wśród mieszkańców
– dbałość o zabytkową tkankę miejską, odnowę zabytków i estetykę miast
– upowszechnianie kultury gościnności, także poprzez zapewnienie bogatej oferty kulturalnej i rekreacyjnej mieszkańcom i turystom, a także odpowiednia promocja tych atutów
– promowanie lokalnych produktów i wyrobów , a także miejscowego rzemiosła oraz kuchni
– eliminowanie barier architektonicznych, utrudniających poruszenie się osobom niepełnosprawnym
– czerpanie ze zdobyczy nowoczesności i najnowszych technologii, w zakresie który może służyć realizacji celów ruchu „miast dobrej jakości życia”
– usprawnianie pracy lokalnej administracji i dostosowywanie pracy instytucji do potrzeb mieszkańców.

Do Międzynarodowej Sieci Miast Cittaslow należy 21 polskich miasteczek. Jednym z ciekawszych przykładów wydaje się być Reszel, słynąc z pięknej architektury i bogatej historii. Inne z miast Cittaslow leży niecałe 40 km od Raciborza. Do stowarzyszenia należą bowiem Głubczyce, które przystąpiły do niego w 2016 roku, zobowiązując się tym samym do propagowania i wypełniania założeń ruchu.

Rewitalizacja kluczem do sukcesu

Przykładem tego, jak ważną rolę w nowej jakości życia opartej na cittaslow odgrywa rewitalizacja, jest powstały w Kaletach Ichtiopark. Kalety są nazywane Leśnym Zakątkiem Śląska, bowiem 85% ich powierzchni stanowią obszary zielone. Przez cały XX wiek miasto słynęło z Kaletańskich Zakładów Celulozowo-Papierniczych. W okresie powojennym funkcjonował tam również ośrodek rekreacyjny wokół dwóch stawów. Rozbudowa zakładów w latach sześćdziesiątych spowodowała likwidację ośrodka. Fabryka została ostatecznie zamknięta w 1994 r. Kilka lat temu miasto przejęło pozakładowy teren i rozpoczęło starania mające na celu rewitalizację dawnego stawu i strefy przylegającej do niego. Rozpoczęto w tym miejscu realizację Ichtioparku, na terenie którego umieszczono tablice informacyjne opisujące gatunki ryb występujące w stawie, makiety ryb, które stanowią zachętę do poznania ryb zamieszkujących lokalne środowisko.

Powrót do korzeni – Prudnik – miasto tkaczy

W nawiązaniu do najważniejszych przed wiekami zawodów Prudnik nazywano miastem tkaczy i szewców. To tam, w Prudniku, działali właściciele jednej z największych w Europie fabryk tekstylnych. W 2009 roku w mieście powstało Centrum Tradycji Tkackich – Oddział Muzeum Ziemi Prudnickiej, którego zadaniem jest podtrzymywanie tego dziedzictwa regionu. Celem projektu jest kontynuowanie i propagowanie wielowiekowej prudnickiej tradycji tkackiej poprzez organizowanie różnorodnych zajęć praktycznych o charakterze warsztatowym z zakresu włókiennictwa. Skierowano je przede wszystkim do dzieci i młodzieży z pogranicza polsko-czeskiego.