Nieruchomość będąca przedmiotem przetargu położona jest w Raciborzu, dzielnicy Brzezie, przy ulicy Widokowej 37. Częścią składową powyższej nieruchomości są budynki z 1914 roku, wykorzystywane poprzednio jako restauracja i hotel o nazwie WIDOK. Powierzchnia terenu (nieogrodzonego) porośnięta jest drzewami iglastymi i liściastymi, znajduje się na terenie kompleksu leśnego, a dojazd poprowadzony jest drogą leśną. Cena wywoławcza wynosi 228 tysięcy złotych. Przetarg odbędzie się dnia 5 sierpnia br. o godzinie 10:00, w siedzibie Starostwa Powiatowego w Raciborzu, przy ulicy Klasztornej 6.
Opis nieruchomości podana przez Starostwo zawiera m.in:
"(…)Przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość położona w Raciborza przy ul. Widokowej 37. Częścią składową powyższej nieruchomości są budynki wykorzystywane poprzednio jako restauracja i hotel pod nazwa WIDOK o pow. 714 m2. Całość terenu nie jest ogrodzona, porośnięta zarówno drzewami iglastymi, liściastymi oraz samosiejkami. Na działce znajduje się ujecie wody, szambo oraz śmietnik. Budynek będący częścią składową nieruchomości pochodzi z 1914 r. Obiekt jest pod nadzorem konserwatora zabytków i stąd wszelkie roboty remontowo-modernizacyjne wymagają konsultacji z Miejskim Konserwatorem Zabytków. Nieruchomość wymaga przeprowadzenia natychmiastowego kapitalnego remontu(…)
Działka numer 270/2, (k.m. 16), obręb Brzezie, położona w Raciborzu przy ul. Widokowej 37, znajduje się w granicach terenów dla których miejscowy plan ogólny perspektywicznego zagospodarowania przestrzennego miasta Raciborza zatwierdzony Uchwałą Nr XX/121/91/ Rady Miejskiej w Raciborzu z dnia 14 listopada 1991 r. stracił ważność. Dla przedmiotowego terenu nie przystąpiono do sporządzenia nowego planu zagospodarowania przestrzennego(…)."
Widok swego czasu był jednym głównych miejsc rozrywki w Brzeziu, jak i całym Raciborzu. Nazywany był nawet " Brzeską Szwajcarią". W 1890 r. władze miasta wytyczyły dwie aleje lipowe prowadzące na Widok. Jedna biegła w stronę Dębicza, druga – od Płoni do Brzezia. Aleje wysypane były żwirem, a co parę metrów ustawiono ławki chronione od wiatru gęstym żywopłotem. Obok biegła polna droga, bo wjazd na promenadę był zabroniony. Z miasta co niedzielę, na przełomie XIX i XX wieku wychodziły całe rodziny zamożniejszych raciborzan, kierując się promenadą na Widok. Przy tym mieszkańcy Płoni i Brzezia mieli okazję do zarobienia pieniędzy za podwożenie raciborzan do Brzezia. Cały ten ruch zmierzał do "Ausichtu" na Widok. Tam znajdowało się wiele atrakcji. Przede wszystkim restauracja, zbudowana na stromej skarpie w latach 80-tych ubiegłego wieku, a przebudowana w 1914r. W restauracji spacerowicze mogli się pożywić wewnątrz budynku lub w cieniu drzew. Widok posiadał salę taneczną i werandy widokowe.
Na dole, pod werandą znajdowało się małe boisko sportowe, huśtawki i piaskownice. Można było tu zostawić dzieci, pod opieką miejscowych dziewcząt. Przed restauracją ustawione były stragany z cukierkami, piernikami i innymi łakociami. Obok – strzelnice, opodal drewniany krąg na tańce przy lampionach na wolnym powietrzu.
Zimą także Widok był często odwiedzany. Znajdowało się tam parę tras zjazdowych: narciarskich i saneczkowych. Najbardziej popularna trasa znajdowała się przy wieży obserwacyjnej – największej atrakcji wycieczkowiczów. W latach 70-tych obiekt przejęła KWK Anna, która m. in. zamalowała piękne olejne malowidło ścienne wiszące w holu restauracji. Obraz przedstawiał religijną scenę spotkania św. Huberta z jeleniem.
Od 1986r. po sześćdziesięcioletniej przerwie, Widok stał się własnością miasta Racibórz. Po ustanowieniu powiatów jest własnością Powiatu Raciborskiego.
Jaką rolę obiekt będzie pełnił po zmianie właściciela – pozostaje pod znakiem zapytania. Tym bardziej, że plan zagospodarowania przestrzennego nie jest w tym rejonie określony zaś w ogłoszeniu starosty o przeargu, nie znajdujemy warunków ani ograniczeń dotyczących rodzaju prowadzonej działalności na Widoku.
/ab/
Wykorzystano fragmenty artykułu " Widok – który ongiś leczył, bawił i żywił" w: Brzeski Parafianin, nr 7, z dn. 24 grudnia 1993.
