Z doktorem Adamem Szecówką, profesorem raciborskiej PWSZ, uhonorowanym przez Ministra Sprawiedliwości najwyższym odznaczeniem resortowym – medalem za zasługi dla polskiego wymiaru sprawiedliwości rozmawia dr Janusz Nowak.
Janusz Nowak: 7 grudnia 2010 Minister Sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski wyróżnił Cię prestiżowym odznaczeniem wśród innych znakomitych postaci polskiej nauki z obszaru prawa, kryminologii, penitencjarystyki, resocjalizacji. Czy mógłbyś wymienić te osoby?
Adam Szecówka: Istotnie, to bardzo zasłużeni i znani przedstawiciele wspomnianych przez Ciebie dyscyplin naukowych, starający się przez spójne działania interdyscyplinarne wspierać lepsze funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Większość z wyróżnionych, oprócz zasadniczej pracy naukowej czy naukowo-dydaktycznej,
prowadzi działania na wielu obszarach wspierających polski wymiar sprawiedliwości. Dla przykładu uhonorowany medalem prof. dr hab. Andrzej Rzepliński z Uniwersytetu Warszawskiego piastuje stanowisko Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, działa w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka i kilkunastu polskich oraz międzynarodowych stowarzyszeniach. Pozauczelniane zaangażowanie na rzecz wymiaru sprawiedliwości wykazują również prof. Stefan Lelental UŁ, prof. Zofia Ostrihanska PAN, prof. Krystyna Ostrowska UW, gen. dr Jacek Pomiankiewicz, prof. Grażyna Szczygieł UwB, prof. Teodor Szymanowski UW, prof. Włodzimierz Wróbel UJ, red. Jadwiga Cegielska CZSW.
J.N. Medal zawiera interesującą formę artystyczną i narrację. Na awersie obok Temidy istnieje napis: Neminem captivacaptivabimus nisi iure victum est natomiast na rewersie czytamy Lex Veritas Iustitia. Z czym należy wiązać te słowa?
A.S. Pierwsza zacytowana sentencja ma długą tradycję. Z języka łacińskiego czytamy: nikogo nie uwięzimy bez wyroku sądowego nawiązuje do zasady sformułowanej w przywileju nadanym przez króla Władysława Jagiełłę w Brześciu Kujawskim 25 kwietnia 1425 roku. Zasadę wprowadzono w życie przywilejami jedlneńskim z 4 marca 1430 roku i krakowskim z 9 stycznia 1433 roku. Gwarantowały one w I Rzeczypospolitej nietykalność osobistą szlachcie. Na mocy prawa o miastach z dnia 18 kwietnia 1791
roku przywilejem tym objęto również mieszczaństwo z miast królewskich a dziś obejmuje wszystkich obywateli RP. Natomiast Lex Veritas Iustitia – Słowo Prawda Sprawiedliwość są ponadczasowym narodowym drogowskazem dla przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości i swej aktualności nie powinny nigdy utracić.
J.N. Jesteś w gremiach redakcyjnych trzech pism fachowych, nie licząc naszego lokalnego raciborskiego kwartalnika społeczno- kulturalnego. Które z „Twoich” pism można uznać za najbardziej prestiżowe w promowaniu polskiej myśli penitencjarno- resocjalizacyjnej i kryminologicznej?
A.S. Pod względem naukowym zdecydowanie góruje, bardzo popularny wśród naszych studentów, przedwojenny kwartalnik zatytułowany Przegląd Więziennictwa Polskiego. W okresie systemukomunistycznego zmieniono jego nazwę na Przegląd Penitencjarny a w pewnym okresie Przegląd Penitencjarny i Kryminologiczny.
Pierwszy numer reaktywowanego Przeglądu Więziennictwa Polskiego ukazał się w 1991. Od tego czasu wydano regularnie 68 numerów kwartalnika. Z szacunku dla międzywojennej tradycji zachowana została tamtejsza winieta i forma edytorska. Kierowane do redakcji materiały są opiniowane przez niezależnych 1-3 recenzentów,
w zależności od stopnia dostrzeżonych w tekście kontrowersji. Nowe kolegium redakcyjne zostało powołane w 1992. W gronie naszego kolegium jeszcze nie dawno zasiadali prof. Lech Falandysz czy przedwcześnie zmarły znakomity autor i członek Europejskiego Komitetu Zapobiegania Torturom prof. Zbigniew Hołda. Autorzy naszego periodyku uzyskują stosunkowo wysoką liczbę punktów (6 pkt). Czynimy starania o przyznanie w najbliższym czasie naszemu kwartalnikowi górnej granicy, dla tej kategorii pisma, 9 punktów.
J.N. Bardzo dziękuję Ci za rozmowę. W imieniu własnym i redakcji „Eunomii” składam Ci serdeczne gratulacje.
A.S. Ja również dziękuję.
Od Redakcji: Dr Adam Szecówka jest cenionym autorem ponad 170 publikacji z zakresu resocjalizacji, penitencjarystyki, profilaktyki społecznej, które ukazały się w Polsce i pięciu innych krajach; wygłosił ponad 150 referatów na konferencjach i kongresach penitencjarnych; współredaguje trzy pisma fachowe; organizuje ogólnopolskie i międzynarodowe konferencje. W bieżącym roku akademickim zorganizował w naszej uczelni wspólnie z pracownikami naukowo-dydaktycznymi ze Śląskiego Uniwersytetu w Opawie dwie konferencje na terenie Polski i Republiki Czeskiej. Konferencje zostały zrealizowane w ramach autorskiej koncepcji złożonej do XIII Konkursu Wewnętrznych Projektów Badawczych w Uniwersytecie Wrocławskim. Od wielu lat prowadzi liczne badania na obszarze penitencjarystyki i resocjalizacji. Ostatnio zakończył wielowieloaspektową penetrację katamnestyczną, obejmującą skuteczność resocjalizacyjną w zakładach dla nieletnich. Uwzględniając po raz pierwszy populację generalną – wychowanków ze wszystkich zakładów poprawczych w Polsce wskazał na czynniki determinujące zarówno korzystną readaptację społeczną, jak i powrotność do przestępstwa osób opuszczających placówki resocjalizacyjne. Innym, nie mniej ważnym przedsięwzięciem badawczym, było zdiagnozowanie, również na populacji generalnej, uwarunkowań psychointelektualnych i edukacyjnych uczniów placówek resocjalizacyjnych. Prowadzi także analizy komparatystyczne, uwzględniające podobieństwa i różnice między polskimi i obcymi systemami postępowania penitencjarno- resocjalizacyjnego. W minionym roku zebrał nie znany w naszym kraju, interesujący materiał badawczy z meksykańskiego Acapulco, ilustrujący interesujące, tamtejsze rozwiązania penitencjarne. – J.N.
Artykuł zaczerpnięto z Eunomii nr 2 (42) / luty 2011
Czytaj również:
– inne artykuły zaczerpnięte z Eunomii
– inne artykuły związane z PWSZ w Raciborzu
Rynek pracy, edukacja, depopulacja
Proszę o kontakt