Rzęsistkowica jest to jedna z najpopularniejszych dolegliwości intymnych. Dotyka zarówno mężczyzn jak i kobiety, choć u tych ostatnich ma znacznie lepsze możliwości rozwoju. Rzęsistkowicę wywołuje powszechnie spotykany pierwotniak zwany rzęsistkiem pochwowym, bytujący w drogach moczowych i płciowych. Zakażenie najczęściej następuje drogą płciową, a osobą zakażającą jest zwykle mężczyzna, u którego pasożyt bytuje bez dawania objawów. Do zarażenia dochodzi poprzez zainfekowane nasienie i wydzielinę gruczołu krokowego. Rzęsistkiem można się też zarazić poprzez używanie wspólnych sanitariatów, pościeli czy ręczników.
Zwykle barierą chroniącą drogi rodne kobiety jest kwaśny odczyn pochwy. Może ona jednak ulec osłabieniu na skutek wielu zaburzających ją czynników, takich jak np. przyjmowanie hormonów, kuracja antybiotykowa, ciąża, poród, miesiączka czy niektóre choroby. Na rzęsistkowicę nagminnie skarżą się np. kobiety, które świeżo skończyły kurację antybiotykową.
Choroba może mieć przebieg ostry lub utajony z brakiem objawów klinicznych. Ponieważ rzęsistek może poruszać się, wędruje po drogach moczowych, trafia do macicy i jajników. Może tam długie lata bytować, nie dając objawów. Stan taki jednak w dowolnym momencie ulec może zaostrzeniu. Objawami zakażenia rzęsistkiem są obfite, żółtawe, cuchnące upławy, uczucie pieczenia i świądu, a także podrażnienie sromu.
Przy pierwszych objawach należy jak najprędzej zgłosić się do lekarza. Zleci on wykonanie badania mikrobiologicznego wymazu z pochwy i w razie potwierdzenia podejrzeń zastosuje kurację pochodnymi imidazolu, wspomagając jednocześnie kurację preparatami przywracającymi naturalną kwasowość środowiska pochwy.
Aby kuracja dała pożądany skutek, leczeniu powinni się poddać oboje partnerzy seksualni
Wizyty nie należy odkładać, aby nie doprowadzić do stanu przewlekłego, mogącego spowodować przykre powikłania. Jednym z nich może być bezpłodność.
/skvar/
(żrodło: e twoje zdrowie)
Środowisko, jakość życia, ekologia
