„Wiatraki” kręciły się po raz trzeci

W dniach od 27 do 29 października w D.K. „Strzecha” odbył się
III Raciborski Festiwal Podróżniczy „Wiatraki”. Gośćmi tegorocznego festiwalu były postacie,
fotografowie i zespoły takiego formatu, jak Wojciech Cejrowski, Katarzyna Mazurkiewicz, „Wolna Grupa Bukowina”
czy kpt. Waldemar Mieczkowski. – Tworząc Raciborski Festiwal Podróżniczy „Wiatraki” chcieliśmy zgromadzić w jednym miejscu i czasie wszystkich ludzi drogi: podróżników, exploratorów, stopowiczów, gawędziarzy, alpinistów, wędrowców, odkrywców, grotołazów, żeglarzy, ludzi z wiatrem we włosach… Chcieliśmy zaprosić do Raciborza na kilka dni cały świat, chcieliśmy by na tych kilka dni stał się on Mekką ludzi, dla których słowo podróż ma wyjątkowe znaczenie. Dzięki slajdom, opowieściom, relacjom, wystawom i filmom stało sie to możliwe… Wśród gości festiwalu znaleźli się ludzie oryginalni, ciekawi, często bardzo znani: himalaiści, odkrywcy, żeglarze, utalentowani dziennikarze, reporterzy i fotografowie. Ludzie, których opowieści, slajdy i filmy mówią nie tylko o dalekich krainach, ale i o sile ducha, woli walki, chęci odkrywania i zdobywania… Słowem: o życiu i wielkości człowieka! – mówią organizatorzy i pomysłodawcy festiwalu, członkowie Grupy „Rosynant”.

Dawid Wacławczyk, prezes Grupy „Rosynant”

Dlaczego „Wiatraki” organizuje się właśnie w Raciborzu? Rosynanci uważają, że chcą wzbogacić miasto i jego mieszkańców o ciekawą imprezę. Twierdzą, że uwielbiają gościć u siebie wspaniałych ludzi: zarówno gości – prelegentów, jak i ciekawą świata publiczność. Po drugie, chcą Racibórz pokazać na zewnątrz. – Komu innemu go pokazywać, jak nie podróżnikom – ludziom potrafiącym zachwycić się pięknem tego co wokół nich? Wszak to oni będą jego najlepszymi i najautentyczniejszymi ambasadorami w Polsce i na świecie... – komentują organizatorzy.

Z pewnością dla wielu odwiedzających festiwal w tym roku gwoździem programu było spotkanie z Wojciechem Cejrowskim. Każdy wie, że Wojciech Cejrowski jest znaną osobowością telewizyjną (ten od „WC kwadransa”), popularnym dziennikarzem radiowym, artystą kabaretowym, satyrykiem (gorącym krytykiem biurokracji i socjalizmu), pisarzem i publicystą (swoje książki promuje w hipermarketach między bananami i ananasami) i krytykiem muzycznym (jednym z nielicznych, którzy publicznie przyznają się do tego, że kochają country!).

Nie każdy wie jednak, że Wojciech Cejrowski jest podróżnikiem, poszukiwaczem ginących plemion Amazonii, fotografikiem, członkiem rzeczywistym Królewskiego Towarzystwa Geograficznego w Londynie. A z zawodu cieślą!

Cokolwiek robi – zawsze z pasją. Jest gorący, ostry, wyrazisty i do szpiku kości bezkompromisowy – dla jednych to zaleta, dla innych największa jego wada. Jest szczodry w krytyce. Za to oszczędny w pochwałach!

Od 20 lat organizuje wyprawy w najdziksze zakamarki naszej planety. Był w 40 krajach na 6 kontynentach. Najczęściej jeździ do Amazonii. Zawsze w konkretnym celu: by ostatnich wolnych Indian ocalić od zagłady i zapomnienia. Tworzy dokumentację ginących plemion i ludów pierwotnych.

Dociera tam, gdzie nie docierają inni. W roku 1996 na piechotę przedziera się z Panamy do Kolumbii, pokonując po drodze bagnistą puszczę Darien, znaną jako „Biegun Dżungli”. W roku 1999 w Gujanie najpierw pokonuje całą trasę Camel Trophy, a potem przedziera się dużo dalej – do ostatniej istniejącej wioski plemienia Wai Wai. Rok później powtarza podobny wyczyn na Gran Chaco w Paragwaju – tam także dociera dalej niż Camel Trophy.

Wielokrotnie płynął indiańskimi pirogami w głąb dziewiczej puszczy; przez całe tygodnie pozbawiony kontaktu z cywilizacją. A potem mieszkał wśród Indian i żył tak jak oni: budował szałasy, chodził na polowania, jadł to co oni lub… razem z nimi głodował. Wszystko po to, by zdobyć i ocalić wiedzę na temat ludów żyjących wciąż w epoce kamiennej.

Gościem „Wiatraków” był także kpt. Waldemar Mieczkowski (Gdańska Formacja Szantowa, Brocken Fingers Band, niegdyś Packet i Smugglers, występuje także jako solista), długoletni kapitan flagowego żaglowca „Zawisza Czarny”. Pierwsze mazurskie i morskie żeglowanie zapoczątkował już w czasach szkolnych: z załogą 9 Białostockiej Drużyny Harcerzy „Błękitna Dziewiątka”.

Publiczność podziwiała również wędrówki syberyjskie Katarzyny Mazurkiewicz, podróżnika i pasjonatki fotografii podróżniczej. Od kilkunastu lat wspólnie z mężem Andrzejem podróżuje po Azji (Indie, Nepal, Mongolia, Syberia i rosyjski Daleki Wschód, Azja Środkowa, Iran). Plonem tych podróży są profesjonalne pokazy slajdów prezentowane w Polsce, Austrii, Niemczech i Szwajcarii.

Na Wiatrakach przedstawiła pełną przygód i humoru relację z kilku podróży po Jakucji, w której spędziła łącznie ponad osiem miesięcy. Głównym tematem pokazu przezroczy były trekkingi w Górach Czerskiego i w górach Suntar-Chajata. Bezludne góry, przeprawy przez rzeki i bagna, spotkania z niedźwiedziem, przejście po zamarzniętych rzekach, trekking narciarski i wspaniała syberyjska przyroda dodają smaku górskiej wędrówce.
Ciekawym uzupełnieniem tematyki górskiej były opowieści o świętach syberyjskich narodów, podróży statkiem i parku narodowym w delcie Leny, pasterzach reniferów, święcie Jukagirów, zagubionej rybackiej wioski w delcie rzeki Indygirki, przelotach helikopterem, autostopie na Trasie Kołymskiej i spływie kajakowym po malowniczej rzece Sinji.

Joanna i Artur Morawcowie zabrali widzów na wspólną wędrówkę wzdłuż świętej dla setek milionów ludzi rzeki Ganges. Początek w Kalkucie, przy dźwiękach hinduskich pieśni religijnych, następnie leżący w Delcie Gangesu i Brahmaputry Bangladesz. Potem święte miasta Indii – Allahabad, Haridwar, Rishikesh i Gangotri, gdzie uczestniczyli w licznych obrzędach religijnych, by na zakończenie wędrówki wyruszyć pieszo w góry do źródeł Gangesu w Gaumugh.

Aleksandra Drużbicka, 25 – letnia studentka, członkini Fotograficznego Koła Naukowego „Foton” działającego przy PWSZ Racibórz. Dwukrotnie wyjeżdżała do Palestyny i Izraela (za pierwszym razem na półtora roku, w ostatnie wakacje na 2 miesiące), nie tylko by wnikliwie zwiedzić ojczyznę Jezusa, ale i po to, by tam pracować jako wolontariusz w sierocińcu oraz dla Peace Center w Betlejem. I o tym opowiadała na festiwalu.

Tomasz Cukiernik, prawnik, podróżnik i dziennikarz, doktorant na Uniwersytecie Śląskim, współautor trzech tomów „Przez Świat” oraz autor książki „Prawicowa koncepcja państwa – doktryna i praktyka”. Publikuje m.in. w tygodniku „Najwyższy CZAS!” i miesięczniku „Opcja na Prawo”. Redaktor wydawnictwa Fijorr Publishing oraz Instytutu Globalizacji. Odwiedził m.in. Peru, Boliwię, Chile, Tunezję, Chiny, Nową Zelandię, Fidżi oraz większość krajów Europy.

O stronę muzyczną dbała grupa „Folkoperacja”, która jest laureatem III miejsca festiwalu „Zimowa giełda piosenki” w Opolu. Formacja została także wyróżniona przez Polskie Radio Pr 1 na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Góralskiej oraz Folkowej w Zakopanem w 2004 r.
Ich koncerty są niesłychanie żywiołowe, wesołe i radosne; mają także swoistego „wykopa”. Na „Wiatrakach” grali podczas pierwszego wieczoru, gdzie na scenie pojawiali się kilka razy.  

Zaś w sobotę koncerowała „Wolna Grupa Bukowina”. Zespół zadebiutował w 1971 roku na Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie. WGB założył ówczesny maturzysta Wojciech Bellon i to jego autorską piosenką „Ponidzie” wyśpiewali jedną z głównych nagród.

/SaM/

Obserwuj nas w Google News

Środowisko, jakość życia, ekologia

- reklama -