Ks. Józef Londzin prawdopodobnie był zleceniodawcą lub inspiratorem powstania tekstu „Roty” Marii Konopnickiej.
21 kwietnia 1929 r. zmarł Józef Londzin − polski ksiądz katolicki, działacz społeczny i polityczny, historyk, burmistrz Cieszyna. Był także niestrudzonym działaczem na rzecz polskości Śląska Cieszyńskiego. Jego imieniem jest nazwana jedna z ulic w Raciborzu.
Józef Londzin urodził się 3 lutego 1862 r. w Zabrzegu. Jego ojciec, także Józef, był nauczycielem i miłośnikiem miejscowej kultury ludowej. Zamiłowanie to przekazał synowi. Przyszły ksiądz po ukończeniu szkoły ludowej w rodzinnej miejscowości uczęszczał do niemieckiego gimnazjum w Bielsku, a następnie skończył teologię w Seminarium Teologów Polskich w Ołomuńcu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1889 r. Był wikarym w Strumieniu i Międzyrzeczu, a w 1890 r. został przeniesiony do Cieszyna, gdzie objął obowiązki starszego wikarego i kapelana więziennego. Był też redaktorem „Gwiazdki Cieszyńskiej” – czasopisma wydawanego w języku polskim, którym kierował aż do swojej śmierci. W gazecie tej swoje utwory zamieszczali: Maria Konopnicka – ks. Józef Londzin prawdopodobnie był zleceniodawcą lub inspiratorem powstania tekstu „Roty”, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Bolesław Prus, Adam Asnyk i inni.
W 1897 r. objął stanowisko katechety w Gimnazjum Polskim prowadzonym przez Macierz Szkolną dla Księstwa Cieszyńskiego. Następnie został sekretarzem i skarbnikiem Macierzy, a w latach 1903–1904 – przewodniczącym jej zarządu. Był też założycielem i aktywnym działaczem wielu innych polskich organizacji religijnych i społecznych, m.in. Dziedzictwa bł. Jana Sarkandra dla ludu polskiego na Śląsku, czy prezesem Polskiego Towarzystwa Turystycznego Beskid w Cieszynie. Był jednym z inicjatorów budowy dwóch polskich schronisk turystycznych: na Ropiczce i Stożku. W 1896 r. zainicjował powstanie Muzeum śląskiego gromadzącego zabytki polskiej przeszłości z terenu Śląska Cieszyńskiego.
Ks. Józef Londzin był również wybitnym działaczem politycznym. W latach 1907-1918 był posłem do parlamentu w Wiedniu broniącym interesów ludu polskiego. W okresie tworzenia się niepodległej Polski był jednym z przewodniczących faktycznej władzy polskiej w Cieszyńskiem – Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego (1918-1920). W 1919 r. został posłem w Warszawie, a w 1928 r. senatorem Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1927 r. był także burmistrzem Cieszyna. Założył drukarnię, w której drukowano „Gwiazdkę Cieszyńską”, modlitewniki, broszury i książki. Jego dewizą było: „wszystko dla Boga i Ojczyzny”.
Zmarł 21 kwietnia 1929 r. Został pochowany na cieszyńskim Cmentarzu Komunalnym w Alei Zasłużonych obok wielkich krzewicieli polskości Karola Miarki i Pawła Stalmacha.
oprac. /kp/
Środowisko, jakość życia, ekologia
.jpg "Remont")
.jpg "Remont zabytkowego spichlerza chłopskiego w Raciborzu zakończony")
