Aborcja w Biblii i Historii Kościoła

Jest niewielki lecz wpływowy krąg obrońców wolnego wyboru, którzy twierdzą że podstawą ich życia jest Biblia. Utrzymują oni, że „nigdzie Biblia nie zakazuje aborcji”. Biblia wyraźnie zakazuje zabijania cennych istnień ludzi (Exodus 20:13) i jasno pokazuje, że nienarodzeni są istotami ludzkimi.

Uczłowieczanie nienarodzonego w Biblii

Członek społeczeństwa starożytnego sprzeciwiał się aborcji lecz członek Żydowskiej społeczności posiadał klarowne przesłania zawarte w Piśmie świętym. Biblia uczy, że kobieta i mężczyzna są obrazem Boga (Genesis 1:27). Jako kulminacja stworzenia Bożego rodzaj ludzki posiada wrodzoną wartość daleko większą niż królestwo zwierząt powierzone jego opiece. Poprzez całe Pismo św. człowieczeństwo nigdy nie zostało określone przez wiek, etap rozwoju, czy umysłowe, fizyczne, czy społeczne umiejętności. Uczłowieczenie zostało określone przez Boga w momencie stworzenia – przed tym zanim ktokolwiek był istotą ludzką i wtedy gdy już nią był. Ten moment stworzenia nie może być niczym innym niż momentem poczęcia.

Hebrajskie słowo użyte w Starym Testamencie określa nienarodzonego (Exodus 21:22-25) jako krzyczącego, słowo które "ogólnie rzecz biorąc określa małe dziecko, lecz może też określać nastolatka lub każdego młodego dorosłego". Hebrajczycy nie mieli i nie potrzebowali używać oddzielnego określenia " nienarodzone dziecko". W Biblii jest wzmianka o narodzonych dzieciach i nienarodzonych dzieciach, lecz nie ma takiej rzeczy jak potencjalne, rozpoczynające się lub "prawie" dziecko.

Job obrazowo nakreśla w jaki sposób Bóg stworzył go zanim się urodził (Job.10.8-12). Osoba w łonie nie była czymś co miało stać się Jobem, lecz samym Jobem, jako młodym tym samym człowiekiem. Do Izajasza, Bóg powiedział: "To mówi Pan, który stworzył cię, i uformował w łonie" (Iz.44.2) Kim jest każdy człowiek, nie zostało określone wtedy gdy się urodził, lecz w przeszłości w łonie jego matki.

Psalm 139:13-16 odmalowuje wzniosły obraz osobistego zaangażowania Boga w nienarodzoną osobą. Bóg stworzył najskrytszą istotę Dawida, nie w trakcie urodzenia, ale przed urodzeniem. Dawid powiedział do swojego Stworzyciela "uczyniłeś mnie w łonie mojej matki". Każda osoba, bez względu na jej ułomne pochodzenie nie była produktem kosmicznej taśmy produkcyjnej, lecz została osobiście utkana w Bożym łonie. Wszystkie dni jej życia zostały zaplanowane przez Boga jeszcze przed tym gdy zaczęła istnieć (Psalm 139:16)

Jako członek ludzkiej rasy, który odrzucił Boga, gdyż każda osoba zgrzeszyła "w Adamie", i dlatego też jest grzesznikiem od swojego początku (Rzym.5:12-19). Dawid mówi "Z pewnością, byłem grzeszny w momencie urodzenia". Kiedy wspomina dalej, powracając przed dzień swojego urodzenia do istoty swojego życia, opisuje kim był "grzesznikiem od momentu kiedy matka poczęła mnie" (Ps. 51:5). Każda osoba posiada grzeszną naturę od momentu swojego poczęcia. Kto jeśli nie istniejący człowiek może posiadać grzeszną naturę? Skały i drzewa i ludzkie organy nie posiadają moralnie dobrej lub złej natury. Moralność można przypisać tylko osobie. Jeżeli istnieje grzeszna natura od momentu poczęcia dowodzi to, że istnieje osoba, która jest zdolna posiadać taką naturę.

Jakub nadał rangę obu swoim bliźniakom "chociaż nie byli jeszcze narodzeni" (Rzym 9:11). Kiedy Rebeka był ciężarna, Pismo mówi, "dzieci potrącały jeden drugiego wewnątrz niej" (Genesis 25:22). Nie narodzeni są uważani za "dzieci" w pełnym tego słowa znaczeniu. Bóg mówi Jeremiaszowi, "Zanim uformowałem cię w łonie, znałem cię" (Jeremiasz 1:5). Nie mógł znać Jeremiasza w łonie jego matki jeżeli Jeremiasz nie był osobą obecną w łonie matki. Stworzyciel zna osobiście i jest blisko nie tylko z tymi, którzy są narodzonymi ludźmi lecz także z tymi którzy jeszcze się nie urodzili.

W Łukaszu 1:41,44 znajduje się wzmianka o nienarodzonym Janie Chrzcicielu, który był na końcu drugiego trzysemestru w łonie. Słowo przetłumaczone jako dziecko, jest w tym wersecie greckim słowem brephos. Zostało ono użyte dla już urodzonego dziecka Jezus (Łuk 2:12,16), i w kontekście dzieci przyniesionych do Jezusa aby otrzymać błogosławieństwo (Łuk. 18:15-17). Zostało ono użyte w Dziejach Apostolskich 7:19 dla nowonarodzonych dzieci zabitych przez Faraona. Dla pisarzy Nowego Testamentu, jak i Starego Testamentu, każde narodzone czy nienarodzone, dziecko jest po prostu dzieckiem. To wyjaśnia dlaczego nienarodzony Jan Chrzciciel reagował na obecność nienarodzonego Jezusa wewnątrz swojej matki Marii kiedy Jezus prawdopodobnie nie miał więcej niż 10 dni od swojego poczęcia (Łuk 1:41).

Anioł Gabriel powiedział Marii, że "będzie z dzieckiem i urodzi syna" (Łuk.1:31). W pierwszym wieku, i w każdym wieku, bycie w ciąży było byciem z dzieckiem, nie z czymś co dopiero stanie się dzieckiem. Pismo św. naucza o psychosomatycznej jedności całej osoby, ciała, duszy i ducha (1 Tesaloniczan 5:23). Gdziekolwiek istnieje genetycznie odrębne życie istoty ludzkiej, tam żyje dusza i duch.

Status Nienarodzonego

Pewien naukowiec stwierdził: "Przyglądając się prawu Starego Testamentu w kontekście kulturowym i historycznym jest zauważalne, że życie nienarodzonego jest równorzędnie traktowane jak życie osoby poza łonem"

Odniesienie do poronienia, Exodus 21:22-25 jest czasami używane jako dowód, że nienarodzony jest podczłowiekiem. Lecz właściwe zrozumienie tego fragmentu pokazuje, że to nie chodzi o poronienie ale przedwczesne urodzenie, i że "uraz" rekompensowany jest w taki sam sposób jak każdy inny uraz, w zastosowaniu do dziecka jak i do jego matki. To znaczy, że "jest daleki od uzasadnionej aborcji, i stawia dziecko w oczach prawa równorzędnie z matką".

Meredith Cline zauważył " Najbardziej znamienną rzeczą na temat legislacji aborcji w Biblijnym prawie jest to, że nie ma takiej. To było tak nie do pomyślenia, żeby izraelska kobieta pragnęła aborcji, że nie istniała potrzeba wzmianki takiego procederu w prawie". Wszystko, co zostało określone aby przeciwdziałać aborcji zawarte zostało w tym jednym nakazie "Nie będziesz mordował" (Exodus 20:13). Każdy Izraelita wiedział, że nienarodzone dziecko było w istocie dzieckiem.

Księga Liczb 5:11-31 jest niecodziennym fragmentem Pisma św. używanym jako centralny argument w A Prochoice Bible Study (Proaborcyjnym Studium Biblii) opublikowanym przez Kościół Episkopalny dla Religijnej Wolności. Zacytowali oni osobliwe tłumaczenie Nową Angielska Biblię gdzie przedstawiono opinię jakoby Bóg doprowadzał do poronienia kobietę, która była niewierna swojemu mężowi. Wierne tłumaczenie określa w tym wersecie chorobę ud i obrzęk jej brzucha, lecz nie w znaczeniu ciąży która powinna być otwarcie nazwana w taki sposób jeżeli miano to na myśli.

Kobieta mogła być w ciąży ze swoim mężem, zakładając, że współżyli, jak każda hebrajska para. Ten tekst nie sygnalizuje rozwiązania ciąży przez aborcję. W większości przypadków podejrzenia o cudzołóstwo, nie mogło być ciąży i dlatego dziecko nie było w niebezpieczeństwie.

Prochoice Bible Study , które cytuje unikalne tłumaczenie sugerujące, że Bóg wręcz dokonuje poronienia, jest używane przez ludzi, którzy dokonują aborcji. To jest ogromny obszar ludzi, poczynając od jednakowo żony i męża, jak i księdza podejmującego decyzję o podjęciu aborcji, poprzez tych, którzy mają prawo to czynić.
Ten fragment nie odnosi się do poronienia w ogóle; lecz choćby to czynił, to z pewnością nic nie sugeruje jakiegokolwiek przyzwolenia ludzkiej istocie zainicjowania aborcji.

Dziecięca Ofiara

Dziecięca ofiara jest potępiana poprzez całe Pismo św. Tylko najbardziej zdegenerowane społeczeństwa tolerowały takie zło, i tylko najgorsi z nich bronili i sławili to jako cnotę. Na starożytnych śmietniskach odnaleziono pełno miejsc z setkami niemowlęcych kości. To jest uderzające podobieństwo do znalezionych szczątków tysięcy dzieci wyrzuconych na śmietnik współczesnej kliniki aborcyjnej. Pewien naukowiec Starożytnego Bliskiego Wschodu skomentował składanie ofiar z niemowląt jako "Kanański odpowiednik dla aborcji". W odróżnieniu od aborcji pogańskie ofiary z dzieci odkładane były do momentu urodzin.

Pismo św. zakazuje przelewania bezcennej krwi (Księga Wyjścia 19:10; Prrzypowieści 6:17; Izajasz 1:15; Jeremiasz 22:17). Kiedy zabijanie każdej bezcennej ludzkiej istoty jest wstrętne, Biblia traktuje zabijanie dzieci jako szczególnie haniebne (Księga Kapłańska 18:21; 20:1-5; Księga Wyjścia 12:31). Prorocy izraelscy byli oburzeni gdy niektórzy hebrajczycy złożyli w ofierze swoje dzieci. Ostrzegali , że doprowadzi to do upadku prawa Boga w społeczeństwie (Jeremiasz 7:30-34; Ezechiel 16:20-21, 36-38; 20:31; 2 Królewska 21:2-6 i Jeremiasz 15:3-4).

Aborcja i Historia Kościoła

Chrześcijanie poprzez historię kościoła stwierdzali jednym głosem człowieczeństwo nienarodzonego dziecka. W drugim wieku List Barnaby mówi o "zabójcach dzieci, którzy usuwają stworzone przez Boga". Traktuje nienarodzone dziecko jak każdego innego ludzkiego "bliźniego" mówiąc "Miłuj swojego bliźniego bardziej niż własne życie. Nie uśmiercaj dziecka przez aborcję. Nie zabijaj tego, który już istnieje" (List Barnaby 19:5).

Didache – najstarsze chrześcijańskie pismo po Nowym Testamencie (początek II w. po Chr.) przeznaczone dla nowo nawróconych uczy "Nie morduj dzieci przez aborcję lub zabicie nowonarodzonego niemowlęcia" (Didache 2.2). Klemens z Aleksandrii podtrzymuje, że " ci, którzy używają poronnych lekarstw żeby ukryć ich cudzołóstwo są sprawcami nie tylko otwarcie morderstwa płodu, lecz całej ludzkiej rasy" (Paedogus 2:10.96.1).

Obrońca chrześcijan przed Markiem Aureliuszem w 177n.e., Athenagoras argumentuje "W jakim celu będziemy mordować kiedy mówimy, że kobiety który dokonują aborcji są morderczyniami, i będziemy zdawać sprawę za to przed Bogiem?…Płód w łonie jest żyjącą istotą i dlatego obiektem Bożej troski." (A Plea for the Christians, 35.6).

Tertullian powiedział "To nie ma znaczenia czy odbierasz życie narodzone, czy niszczysz to, które dopiero się narodzi. W obu przypadkach zniszczenie jest morderstwem" (Apology, 9.4). Bazyli Wielki stwierdza " Ci, którzy stworzyli aborcję aby zniszczyć dzieci poczęte w łonie są mordercami dla samych siebie, takimi samymi jak ci, którzy biorą truciznę" (Canons, 188.2). Jerome nazwał aborcję "morderstwem nienarodzonych dzieci" (List do Eustochium, 22.13). Augustyn ostrzegał przeciwko straszliwym przestępstwom "mordowania nienarodzonych dzieci" (O małżeństwie, 1.17.15).

Poprzez wieki, przywódcy rzymskokatoliccy konsekwentnie głosili świętość ludzkiego życia. Podobnie protestant Jan Kalwin podążając za obu Pismami (Starym i Nowym Testamentem) i historyczną postawą kościoła stwierdzał:

Płód, chociaż zamknięty w łonie swojej matki, jest już istotą ludzką, i to jest największe przestępstwo obrabować go z życia, którym jeszcze nie zaczął się cieszyć. Jeśli wydaje się bardziej niż straszne zabicie człowieka w jego własnym domu, ponieważ ludzki dom jest miejscem największego bezpieczeństwa i schronieniem, to na pewno powinno być uznane za bardziej niż straszliwe zniszczenie płodu w łonie zanim przyszedł na światło".

Współcześni teologowie o silnej biblijnej orientacji zgadzają się, że aborcja jest zabiciem dziecka. Dietrich Bonhoeffer, który sam stracił swoje życie przeciwstawiał się mordowaniu bezcennych dzieci w Niemczech, utrzymywał, że aborcja jest "niczym innym tylko morderstwem".

Karl Barth podawał,

" Nie narodzone dziecko jest przede wszystkim dzieckiem… to jest człowiek a nie rzecz, nie jest zwykłą częścią ciała matki… Ci, którzy żyją dzięki łasce będą zawsze skłonni do bycia miłosiernymi, zwłaszcza w stosunku do ludzkich istot, które są tak uzależnione od łaski innych jako nienarodzone dzieci".

W ostatnich kilku dekadach stało się bardzo popularne dla pewnych teologów i duchownych zajmowanie proaborcyjnej postawy. Koalicja Religijna dla Prawa do Aborcji, na przykład, zaadoptowała motto "Modlitwa za wolny wybór". Ci adwokaci wolnego wyboru wskazują, że postawa na rzecz wolnego wyboru może być zgodna z sumieniem Chrześcijan . Ich argumenty jednak są płytkie, niespójne i pozbawione znajomości podstawowych zasad Biblii.

Ci "chrześcijanie" zajmujący pozycję wolnego wyboru są niczym więcej niż częścią świeckiego świata pseudo wierzących, dryfujących daleko od prawdziwego oblicza Biblii i historycznej pozycji kościoła. Jeżeli kościół ma być kościołem, to musi zmieniać i przewodzić moralności społecznej, a nie odzwierciedlać ją.

Konkluzja: Biblia i dzieci

Jeżeli kiedykolwiek kościół nie był klarowny w tej sprawie, to Biblia jest bardzo klarowna. Każde dziecko w łonie zostało stworzone przez Boga, i On ma plan dla życia każdego dziecka. Ponadto, Chrystus kocha te dzieci i pragnie, aby jak On spędziły dziewięć miesięcy w łonie swojej matki. Ostatecznie Chrystus umarł za dzieci, ukazując jak cenne są dla niego.

Uczniowie Chrystusa źle rozumieli jaką wartość mają dzieci w oczach Boga, i karcili tych, którzy przyprowadzali je do Niego (Łuk 18.15-17). Lecz Jezus powiedział "pozwólcie tym małym dzieciom przychodzić do mnie, i nie przeszkadzajcie im, bo królestwo Boga należy do takich jak one". Jezus nie uważał, że uwaga poświęcona dzieciom zrujnuje interes Jego królestwa, lecz dzieci w Jego oczach były integralną jego częścią.

Biblijny obraz dzieci jest taki, że są one błogosławieństwem i darem od Boga (Psalm 127:3-5). Społeczeństwo traktuje dzieci coraz częściej jako ciężar. Musimy nauczyć się postrzegać je tak jak Bóg – "On broni uchodźców i wdowy, kocha wyobcowanych, daje im im żywność i odzież" Księga Wyjścia. Ponad to, musimy postępować w stosunku do nich tak jak Bóg nakazuje nam postępować:

Bierzcie w obronę biedaka i sierotę,
Ubogiemu i potrzebującemu wymierzajcie sprawiedliwość!
Ratujcie biedaka i nędzarza,
Wyrwijcie go z ręki bezbożnych! (Psalm 82:3-4).

Jeśli interweniujemy dla dobra Jego najmniejszych dzieci, realizujemy tym samym, to w czym sam Chrystus utożsamił się z tymi, w sprawie których podjęliśmy interwencje (Matthew 25:40).

---

Randy Alcorn, Prolife Answers to Prochoice Arguments (Sisters, Oregon: Multnomah Press, 2000), 455 pp. (available on-line at Eternal Perspective Ministries ).

(tłum. Magdalena Trojanowska)