Czosnek znany jest od czasów starożytnych. Uprawiali go Rzymianie, Grecy, Egipcjanie i Arabowie. Pochodzi z Azji Środkowej.
Już wtedy używano go w leczeniu schorzeń układu pokarmowego i oddechowego, stosowano jako afrodyzjak, a także poznano jego właściwości bakteriobójcze. Również w medycynie ludowej czosnek jest stosowany od dawna i w szerokim zakresie.
Czosnek działa tonizująco i odmładzająco. Służy jako jedzenie, lek, przyprawa i afrodyzjak. Jest silnym środkiem przeciwmiażdżycowym, obniża ciśnienie krwi, dezynfekuje jelita, działa żółciopędnie i przeciwpasożytniczo. Spożywanie kilku jego ząbków dziennie obniża ryzyko zawału. Należy jednak pamiętać, że nadmierne spożywanie może niekorzystnie wpływać na wątrobę.
Czosnek można stosować zewnętrznie w postaci papki utartej z dodatkiem oliwy i niesolonego tłuszczu na wszelkie stłuczenia, obrzęki, świerzb oraz bóle reumatyczne. Wewnętrznie stosuje się go w postaci roztworu wodnego, alkoholowego albo syropu na bronchit, koklusz, nadciśnienie, a także na robaki. Papką z utartego czosnku usuwać można także brodawki i kurzajki, ale kuracja taka trwa około 15 dni.
Czosnek zawiera około 60 % wody, w jego skład wchodzi również sporo witaminy C, B1 oraz potas, żelazo, magnez i fosfor.
Czosnek jest wspaniałą przyprawą kulinarną. Dodawany do tłustych mięs poprawia ich smak. Można stosować go też do drobiu i dziczyzny, a także do wędlin, sałat i twarogu.
Jedyną wadą czosnku jest jego nieprzyjemny i intensywny zapach, ze względu na który nazywany bywa cuchnącą różą. Zapach ten wydzielają zawarte w nim olejki sulfidowe, mające silne działanie bakteriobójcze. Aby pozbyć się zapachu czosnku, zaleca się żucie zielonej pietruszki, popijanie go mlekiem bądź jogurtem.
źródło: e-twoje zdrowie
/skvar/
Środowisko, jakość życia, ekologia
.jpg "Remont")
.jpg "Remont zabytkowego spichlerza chłopskiego w Raciborzu zakończony")
