Papiernik Anna
Przedstawienie problemu w ramach pedagogizacji rodziców. Analiza prasy, badania naukowe, codzienne spostrzeżenia potwierdzają, że zachowania agresywne przyjmują coraz groźniejsze formy i nasilają się. Z badań i obserwacji wynika, że chłopcy częściej niż dziewczęta padają ofiarą przemocy. Chłopcy też znacznie częściej zachowują się agresywnie. Naukowcy podają następujące powody agresji wśród chłopców:
-społeczeństwo oczekuje od mężczyzn zachowań agresywnych,
-wielu synów uczy się zachowań agresywnych od swoich ojców,
-męskość utożsamiana jest z obrazem "twardziela"
-chłopcy często siłą osiągają to, czego chcą, w ten sposób rozwiązują liczne problemy i osiągają cele.
Dziewczęta natomiast są częściej ofiarami agresji w postaci społecznego odosobnienia i wykluczenia z grupy rówieśniczej. Dziewczęta znacznie częściej zachowują się agresywnie w stosunku do swoich koleżanek niż kolegów .W stosunku do swoich koleżanek używają bardziej wyrafinowanych sposobów upokarzania, takich jak : oszczerstwo, szerzenie plotek, manipulacja.
Typowych agresorów charakteryzuje stosowanie przemocy wobec rówieśników. Mają oni stosunkowo małą samokontrolę i tendencje do zachowań agresywnych, wtedy gdy przeżywają stres lub strach. Stosują przemoc i agresję, gdy cierpią z powodów osobistych i rodzinnych. Lubią dominować, imponować słabszym.
W powszechnej opinii psychologów i psychiatrów osoby o agresywnym i "twardym" zachowaniu są w rzeczywistości niespokojne i niepewne siebie.
¬ródłem agresji dzieci są wszystkie działania innych osób , które :
-naruszają godność osobistą,
-stanowią próbę pouczania, wskazywania sposobu zachowań.
Dzieci o agresywnym zachowaniu :
1.wykazują dużą aktywność i energię w chęci podporządkowania sobie słabszych,
2.zazwyczaj wychowują się w rodzinach z licznymi problemami : alkoholizm, przestępstwa, przemoc, rozwody, bieda itp.
3.czerpią korzyści materialne i psychiczne ze swej przemocy.
4.są odrzucane lub dystansowane wobec szkolnych norm i wartości,
5.nie mają sukcesów w nauce,
6.mają nieprawidłowe relacje nauczyciel – uczeń,
7.wzorują się na negatywnych postawach w otoczeniu,
8.oglądają przemoc, która wywołuje agresję np. gry komputerowe, filmy itp.
Agresja w szkole czasami może przybierać charakter "wojskowej fali". Młodzi i słabi są najczęściej ofiarami bicia ,wymuszania pieniędzy, niszczenia rzeczy osobistych, znęcania się psychicznego i fizycznego. W szkołach mogą się tworzyć grupy kierowane przez często starszych kolegów lub koleżanki – "przywódców".
Agresja i przemoc mogą więc mieć charakter zorganizowany, wzorowany na tradycyjnych formach działania.
"Skąd tyle agresji ?"
Co oferuje młodemu człowiekowi teraźniejszość i najbliższe otoczenie ? Zamykane są małe, przyjazne dziecku szkoły, znikają koła zainteresowań a za zajęcia sportowe trzeba najczęściej płacić.
Wobec nauczycieli młodzież stosuje formę agresji pośredniej np. ignorowanie poleceń i zakazów, wydawanie nieprzychylnej opinii, oraz formę agresji przemieszczonej np. trzaskanie drzwiami, rzucanie przedmiotami ,niszczenie wytworów własnej pracy, pisanie po ławkach, ataki na rówieśników. Agresję werbalną tj. pyskowanie stosują dodatkowo w stosunku do rodziców.
Czynnikiem różnicującym zachowania agresywne jest rodzina i typ szkoły, do jakiej dzieci uczęszczają.
Dziecko w domu rodzinnym winno mieć możliwość zaspokojenia potrzeb biologicznych i emocjonalnych. W domu powinno być kochane i akceptowane. Trudne jest zatem zadanie internatu dla dzieci głuchych, ponieważ musi on przejąć funkcję domu rodzinnego, a wychowawcy rolę rodziców. W internacie spotykają się ludzie sobie obcy wychowankowie i wychowawcy, których w pierwszym okresie nie łączy nic oprócz konieczności przebywania pod wspólnym dachem .Zadaniem stojącym przed wychowawcami jest stworzenie atmosfery życzliwości i zaufania , a przede wszystkim przeciwdziałania agresji. Internat w czasie nauki szkolnej ma wychowankom zastąpić dom, stworzyć warunki do odpoczynku, pracy, zabawy, zapewnić możliwość wszechstronnego rozwoju fizycznego, intelektualnego i emocjonalnego.
W ramach pracy wychowawczej internatu ,przeprowadza się pogadanki wychowawcze na temat właściwego zachowania, wyświetla filmy oświatowe, zaprasza specjalistów i ciekawych ludzi, organizuje konkursy o różnej tematyce, zachęca do działalności na rzecz grupy, szkoły, rodziny .W internacie promuje się aktywną formę spędzania wolnego czasu, prawidłowego odżywiania ,czy też dbania o własne zdrowie i higienę. Wśród dzieci niesłyszących również pojawiają się zachowania agresywne : złość, bezsilność, frustracja . Zadaniem rodziców, wychowawców, psychologa, pedagoga szkolnego jest nie tylko hamowanie wszelkich zachowań agresywnych u dzieci, lecz wykształcenie u nich umiejętności poszanowania innych i respektowania interesów ogółu. Wychowanek musi umieć podporządkować się pewnym normom społecznym funkcjonującym w grupie.
Zwrócić należy także uwagę na unikanie okazji dostarczających dzieciom wzorców zachowań agresywnych, a wszelkie kary ograniczyć do minimum, unikając kar fizycznych / rodzice / będących przejawem otwartej agresji. Karanie zachowań agresywnych poprzez gniew nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż zwykle wytwarza agresję u dziecka.Szczególnie ważne przy postępowaniu z dzieckiem agresywnym jest uniknięcie przyczyn braku poczucia bezpieczeństwa oraz zaprzestanie zmuszania dziecka do pewnych form zachowania zanim osiągnie pewien wiek..
Niezbędnym jest zapewnienie dziecku możliwości wyładowania energii, szczególnie podczas zabaw, zajęć sportowych.
Z dzieckiem agresywnym można pracować nad wygaszaniem agresji poprzez
:-odwoływanie się do obowiązujących w naszym życiu społecznym norm postępowania, nie tolerujących bezprawia, przemocy, argumentu siły.
-wskazywanie, iż w szkole i internacie, rodzinie, grupie rówieśniczej powinny obowiązywać te same normy, a jednocześnie istnieją inne sposoby niż agresywne dochodzenie swoich praw,
-ukazanie, że walka ma sens moralny przede wszystkim, gdy służy obronie innych,-popularyzowanie sportu, zasad fair play, zdrowej rywalizacji.
Jeżeli dziecko zachowuje się agresywnie, aby zwrócić na siebie uwagę, należy zastanowić się, czy poświęcamy mu odpowiednią ilość uwagi. Być może czuje się ono osamotnione i niezauważone.
Praca z dzieckiem agresywnym wymaga cierpliwości, zrozumienia i akceptacji.
