On natchniony i młody był… Dr hab. prof. UO Leszek Kuberski (1956-2006)

Był znakomitym historykiem, doskonałym dydaktykiem i biografistą; człowiekiem niezwykle uczynnym, osobą wielkiego taktu i kultury osobistej. Ponadto, wspaniałym organizatorem życia uniwersyteckiego i prawdziwym synem Opolskiej Ziemi. Tak w najkrótszy sposób można przedstawić sylwetkę prof. Leszka Kuberskiego, wykładowcy w Instytucie Historii na Uniwersytecie Opolskim.Prof. Leszek Kuberski urodził się w Namysłowie, 13 lipca 1956 roku. Po zdaniu egzaminu dojrzałości postanowił studiować historię. Aby urzeczywistnić swe marzenia, wybrał Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Opolu (dziś Uniwersytet Opolski). Studia historyczne ukończył w 1980 roku. Od tamtego czasu Alma Mater Opoliensis stała się dla niego całym życiem. Niemal natychmiast otrzymał katedrę wykładowcy Instytutu Historii.

Głównym zainteresowaniem prof. Kuberskiego była problematyka sorabistyczna (kultura i dzieje Serbów Łużyckich). W 1988 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych za pracę zatytułowaną „Jan Skala. Zarys biografii politycznej”. Praca opublikowana została w roku 1993. Habilitował się na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Praca habilitacyjna nosiła tytuł „Stanisław Szczepanowski 1846-1900. Przemysłowiec, polityk, publicysta”. Lecz to nie jedyna pozycja w jego dorobku. Był on autorem około stu publikacji, głównie z historii XIX i XX wieku. Wśród najznamienitszych publikacji, znajdują się m. in.: „Serbołużyczanie. Kultura i historia”, pod red. L. Kuberskiego i P. Pałysa, Brzeg 2000; „Biografie przemysłowców galicyjskich. Główne postulaty badawcze”, [w:] „Stan i perspektywy rozwoju biografistyki polskiej” pod red. L. Kuberskiego, Opole 1998, s. 107-114; „Sytuacja Łużyczan w Republice Federalnej Niemiec”, „Pro Lusatia”. Opolskie Studia Łużyczoznawcze, t. 1, Opole 2002, s. 20-28; „Dążenia Łużyczan do niepodległości po I wojnie światowej. Rok 1918 w Polsce i w państwach sąsiednich. Osiemdziesięciolecie zakończenia I wojny światowej z perspektywy śląskiej”, pod red. L. Kuberskiego i M. Lisa, Opole 2002 , s. 67-77. Jako współautor, ledwie kilka miesięcy temu promował najnowszą książkę pt. „Od inkorporacji do autonomii kulturalnej. Kontakty polsko-serbołużyckie w latach 1945-1950”. Książka wyszła drukiem w roku 2005.

Prof.. Leszek Kuberski wypromował blisko 130. magistrów. Jego ćwiczenia, wykłady i seminaria, cieszyły się wielkim uznaniem studentów. Ponadto, był twórcą wielu inicjatyw naukowo-badawczych, w tym także o zasięgu międzynarodowym. Czynnie udzielał się w Polskim Towarzystwie Historycznym, Opolskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, Stowarzyszeniu Polsko-Serbołużyckim „Pro Lusatia”.

W roku 2005 reaktywował działalność studenckiej rozgłośni „Radio-Sygnały”. Dwukrotnie pełnił funkcję Wicedyrektora Instytutu Historii, również dwukrotnie funkcję Prorektora Uniwersytetu Opolskiego do Spraw Dydaktyki i Studentów, a ostatnio Dyrektora Instytutu Historii.

Przez kilka ostatnich miesięcy był także wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Raciborzu.

Profesor był również wielokrotnie nagradzany za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne. Dwukrotnie zdobył indywidualną nagrodę Ministra Edukacji Narodowej, został też wielokrotnie odznaczony nagrodą Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Opolskiego.

Prof. Leszek Kuberski odszedł nagle w nocy z 27 na 28 czerwca 2006 roku w trakcie pobytu w Rzymie. Miał zaledwie 50 lat.

Na koniec, jeszcze kilka słów o tym, jak Dyrektor Instytutu Historii zachował się w pamięci byłego studenta, a dziś absolwenta opolskiej uczelni.

Z prof. Kuberskim osobiście zetknąłem się na IV roku studiów. Na tym etapie nauki, uczęszczałem na wykłady z historii Polski lat 1918-1945. Zajęcia prowadzone przez profesora były niesłychanie interesujące, zwłaszcza na okres historyczny, jakiego dotyczyły. Z wykładów wyniosłem mnóstwo nowych i ważnych dla mnie wiadomości. Podziwiałem Jego ogromną wiedzę, upajałem się każdym Jego słowem. Niestety, wspaniałego głosu mojego wykładowcy, na żywo nie usłyszę już nigdy. Pozostanie on natomiast w pamięci dzięki notatkom z wykładów. Dziś, gdy tylko sięgam do zeszytu z owymi notatkami, słyszę ten ujmujący głos prof. Kuberskiego. To jednak nie wszystko. Jest jeszcze coś, co będzie przywoływało pamięć o moim Nauczycielu. To ocena w indeksie, której towarzyszy podpis profesora.

Profesorze Leszku Kuberski – na zawsze pozostaniesz w mojej pamięci.
Requiescat In Pace.

/Bartosz Kozina/

- reklama -

7 KOMENTARZE

  1. Dziekuje za to wspomnienie, dla wielu raciborzan, ktorzy zetkneli sie z prof. Kuberskim bylo to wazne spotkanie. Takich osobowosci na uniwersytetach, PWSZtach prawie sie niespotyka. To wielka strata dla slaskiej nauki. Dodam jeszcze, ze prof. prowadzil katedre biografistyki na UO.

  2. Studencie! A gdzie Twój refleks?Czemu sam nie napisałeś wcześniej o Profesorze tylko komentujesz spóźnienie? Przysłowie mówi -lepiej późno niż wcale.Widocznie tak miało być że artykuł czekał aż znajdzie się osoba która z powaga go zredaguje A tekst… wyśmienity.

KOMENTARZE

Proszę wpisać swój komentarz!
zapoznałem się z regulaminem
Proszę podać swoje imię tutaj