Tatuaż cieszy się coraz większą popularnością zwłaszcza wśród osób młodych. Mimo powszechnej zmiany nastawiania wobec osób wytatuowanych, nie brakuje jednak negatywnych reakcji wobec „wydziaranych”. A jak reagują pracodawcy?
4Tatuaż to ryzyko zarażenia się chorobami wirusowymi
Warto pamiętać, że tatuowanie swojego ciała wiąże się również z pewnym ryzykiem. –Tatuaż przez lekarzy traktowany jest jak każda inna procedura medyczna, tak jak chociażby endoskopia. Każda jedna ingerencja w nasz organizm naraża nas na potencjalną możliwość zarażenia się chorobami wirusowymi. W tym wypadku mówimy głównie o wirusach żółtaczki, ale nie tylko. Można się również zarazić wirusem HIV, dlatego warto zawsze sprawdzić czy tatuator korzysta z jednorazowego sprzętu, ma dokumenty poświadczające sterylizację itd. Studia tatuażu obowiązują te same standardy sanitarne co gabinety kosmetyczne czy fryzjerskie. Możliwość bakteryjnego zakażenie miejsca tatuowanego również istnieje, ale to odosobnione przypadki. Mogłoby się to zdarzyć przy braku zachowania najbardziej podstawowych zasad higieny – ostrzega lek. med. Zbigniew Wierciński, dyrektor RCKiK w Raciborzu.
– Należy również pamiętać, że tatuaż dyskwalifikuje potencjalnego lub aktywnego krwiodawcę przez okres 6 miesięcy od wykonania tatuażu. Po tym czasie nie ma przeciwwskazań do oddawania krwi, o ile wszystkie wyniki badań są w porządku. Tak więc zapraszamy do RCKiK również wszystkich wielbicieli tatuażu – dodaje z uśmiechem lekarz.
Dlaczego ludzie jednak decydują się na tatuaż? Co właściwie nimi kieruje? To zagadnienie nie umknęło uwadze psychologów.
– Powody dla których osoby dają się tatuować są bardzo różne. Ma na to wpływ wiele czynników. Dla jednych tatuaż jest kwestią estetyki. Niektóre kobiety tatuowanie traktują jak zabieg upiększający, dodają sobie tym uroku. Jednak nie tylko kobiety w taki sposób do tego podchodzą, bo również mężczyźni chętnie zdobią swoje ciała. Wielu osobom tatuaż dodaje także pewności siebie. Działa to na zasadzie: „Ja to zrobiłam/em, kogoś innego nie byłoby stać na taki akt odwagi”. Kolejnym motywem może być i często jest, potrzeba dostosowania się do określonej grupy, również chęć zwrócenia na siebie uwagi. Bardzo często to obserwuję podczas pracy z tzw. „trudną młodzieżą” – tłumaczy raciborzanka, Dominika Laszczkowska-Żamejć, psycholog działająca w obszarze klinicznym, biegła sądową z zakresu psychologii.
